204.
ԿԼԱՐԱ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Վիսպատէն],
2
սեպտ.
[1911],
շաբաթ
առտու,
ժամը
10
Անուշիկ
հոգիս,
28-ին
նամակդ
երէկ
գիշեր
առի,
Տօլլիիս
նամակն
ալ:
Սա
յիմար
կնիկը
վռնտելնուդ
գոհ
եղայ:
Գիտե՞ս
որ
գէշութիւն
մը
գնաց
վրանուս,
աչքիս
ցաւը
անցաւ.
բժիշկին
ըսածը
շիտակ
ելաւ:
Իցիւ
թէ
միւս
գուշակած
ու
ըսածներն
ալ
շիտակ
ըլլային:
Նաումհայմ
որ
այստեղէն
2
ժամ
հեռու
[է],
սրտի
հիւանդութեան
համար
մէկ
professeur
կայ
եղեր.
երթամ
պիտի
ինքզինքս
ցուցնեմ:
Այս
առտուան
պտոյտս
Վիսպատէնի
parcին
կողմը
տարաւ
զիս.
ո՜րքան
մեծ
բառք.
կէս
ժամ
քալեցի:
Ո՜րքան
սխալ
ըրի
քեզի
միասին
չառնելովս:
Leleu-ն
405
ֆռ.
կ՚ուզէ
կոր
ըսեր
ես.
ի՞նչ
ստակ,
ատիկա
չեմ
գիտեր
կոր.
նո՞ր
ֆիստան
շինեցիր
իմ
երթալէս
վերջը.
բացատրութիւն
ալ
չես
տուեր,
ըսեր
անցեր
ես:
Դեռ
այս
ատեն
կապոյտ
զգեստները
չեկան.
կարելի
է
աւելի
ուշ,
կարելի
է
վաղը
գան:
Պաչիկներ`
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ