Նամակներ (1884-1915)

217. ԿԼԱՐԱ ԶՕՀՐԱՊԻՆ

[Լոնտոն], 13 սեպտ., [1911], չորեքշաբթի, ժամը 3 ցորեկ

Անուշիկ, մէկ հատիկ, հոգիս,

Այս առտու գացի Հերմինիս: Արաքսին դուրս ելեր էր: Օթօով գացինք մինչեւ Լոնտրայի ֆիսթանլըք ծախող մեծ փողոցներ Regentstreet եւ New Bond։ Օթօէն իջանք եւ թեւ թեւի պու տիւքան սէնին, պու տիւքան պէնիմ [1]. ժամի մը մէջ պտըտեցանք: Անձրեւ կուգար. սեւ գլխարկ մը եւ աժան հովանոց մը առի շուտով: Վերջէն Հերմինը իր օթէլը ձգեցի եւ ես իմ տեղս վերադարձայ: Անձրեւ կուգայ կոր. սպասելով հոգիս կ՚ելլէ կոր: Ի՞նչ ընեմ, ի՞նչ չընեմ. հայտէ սիրական, աղուոր, քիթիկլի, երկէն երկէն հաչացող, Եւրոպա տանեմ պիտի ըսեմ նէ խօսքիս չի հաւտացող, կատակախօս, մէկ հատիկ կնկանս նամակ գրեմ եւ պաչիկներ խրկեմ ըսի:

Աղէ՞կ ըրի:

Գ. ԶՕՀՐԱՊ