217.
ԿԼԱՐԱ
ԶՕՀՐԱՊԻՆ
[Լոնտոն],
13
սեպտ.,
[1911],
չորեքշաբթի,
ժամը
3
ցորեկ
Անուշիկ,
մէկ
հատիկ,
հոգիս,
Այս
առտու
գացի
Հերմինիս:
Արաքսին
դուրս
ելեր
էր:
Օթօով
գացինք
մինչեւ
Լոնտրայի
ֆիսթանլըք
ծախող
մեծ
փողոցներ
Regentstreet
եւ
New
Bond։
Օթօէն
իջանք
եւ
թեւ
թեւի
պու
տիւքան
սէնին,
պու
տիւքան
պէնիմ
[1].
ժամի
մը
մէջ
պտըտեցանք:
Անձրեւ
կուգար.
սեւ
գլխարկ
մը
եւ
աժան
հովանոց
մը
առի
շուտով:
Վերջէն
Հերմինը
իր
օթէլը
ձգեցի
եւ
ես
իմ
տեղս
վերադարձայ:
Անձրեւ
կուգայ
կոր.
սպասելով
հոգիս
կ՚ելլէ
կոր:
Ի՞նչ
ընեմ,
ի՞նչ
չընեմ.
հայտէ
սիրական,
աղուոր,
քիթիկլի,
երկէն
երկէն
հաչացող,
Եւրոպա
տանեմ
պիտի
ըսեմ
նէ
խօսքիս
չի
հաւտացող,
կատակախօս,
մէկ
հատիկ
կնկանս
նամակ
գրեմ
եւ
պաչիկներ
խրկեմ
ըսի:
Աղէ՞կ
ըրի:
Գ.
ԶՕՀՐԱՊ
[1]
Այս
խանութը
իմն
է,
այն
խանութը
քոնն
է։