Եւ
յորժամ
յանդիման
եղաք
Խանին,
յոյժ
ուրախացաւ
եւ
բազում
բանս
մխիթարականս
խօսեցաւ
ընդ
մեզ
եւ՝
պատուէրս
շահեկանս
եւ
յանձնարարականս:
Եւ
քաղաքական
օրինադրութիւն
եւ
սահմանադրութիւն
ասաց
ի
լսելիս
ամենեցուն:
Մանաւանդ
երկար
բանիւք
եւ
սաստիկ
պատուիրանադրութեամբ
յանձնարարեալ
զսուրբ
գահն
եւ
զիս
յԵրեւանայ
խանին
եւ
մեծամեծացն
երկրին
թէ
«Չլինի
նեղացնէք
կամ
տրտմացնէք
զԽալիֆայն,
զի
աղօթող
է
եւ
տըւաճի
վասն
մեր:
Այլ
եւ
աղար
չտայք
այն
թէքէին՝
Ուչքիլիսային:
Եւ
մի
պահանջէք
ժամու
տարաժամու
զենուլ
վասն
ձեր
ոչխար
գառ
կամ
հաւ
այլ
եւ
զոր
ինչ
պատրաստի
ունի
եւ
գտանիցի
այնու
բաւականասջիք»:
Այլ
եւ
ազգիս
մերոյ
գոհ
եւ
շնորհակալութիւն
եբեր,
թէ՝
«Ինձ
լաւ
ծառայութիւն
արարին
մտերմաբար
եւ
միամիտ
սպասաւորեցին
յամենայն
զօրութենէ
եւ
յամենայն
յանձնէ
յամենայն
դիմօք:
Եւ
չի՜
լինի
թէ
նեղացնէք
զազգս
հայոց
կամ
վնասէք,
զի
զայնպիսին
պատուհասակոծ
առնեմ:
Եւ
բաց
ճիզիյէյէն
զամենայն
հարկս
դիւանին
հաւասար
տայցեն,
զինչ
եւ
պատահիցի.
զկէսն՝
հայք
եւ
զկէսն՝
ղզլպաշք»:
Եւ
այլ
բազում
բանս
օգտակարս
պիտանացուս
խօսեցաւ
ընդ
մեզ:
Եւ
յետ
ամենեցուն
ասաց,
թէ
«Գնացէք
եւ
զոր
ինչ
խնդիրք
ունիք,
գրեցէք
արզաներն
եւ
բերէք
որ
հրամայեմե:
Որ
եւ
գնացեալ
նստանք
ի
խորհուրդ
եւ
ի
մտածմունս:
Եւ
զոր
ինչ
պատշաճ
եւ
հարկաւոր
համարեցաք,
զայն
րախամներն
խնդրեցաք:
Որ
եւ
շնորհեաց
աւելի
քան
զԺԵ
(15)
րախամ:
Եւ
այսպէս
ուրախութեամբ
դարձոյց
անդրէն
ի
կրունկն
ի
յԱրարատ
եւ
յԵրեւան: