ԼԴ.
Վասն
որոյ
բարկացեալ
տեառն
ի
վերայ
ժողովրդեանն՝
գարշելի
զժառանգութիւնն
զնոսա
ի
ձեռս
հեթանոսաց
զի
զորոց
սիրեցին
պաշտել
զդիսն
եւ
ի
նոսին
պոռնկեցան՝
զնոսին
տանջիչս
եւ
եւ
գերիչս
ի
վերայ
յարուցեալ՝
մատնեաց
ի
ձեռս
նոցա
որպէս
եւ
ասէն
թէ
Մատնեցի
զնոսա
ի
ձեռս
հոմանեաց
հեթանոսաց
եւ
տիրել
նոցա
ատելեացն
եւ
թշնամեացն
զնոսա
խոնարհեցուցեալ
զնոսա
ի
ներքոյ
նոցագ։
2
եւ
բազում
անգամ
զնոսա
ի
ձեռաց
սակայն
յետ
ի
նեղութենէն՝
ի
յաճախեցին
զԱստուած
ի
խորհուրդս
եւ
յանաւրէնութեան
իւրեանց։
3
Սակայն
հայեցաւ
Տէր
ի
նեղութիւնս
նոցա՝
ի
աղաւթից
նոցա
յիշեալ
որ
ընդ
հարսն
էր
եւ
գթացեալ
ըստ
բազում
ողորմութեան
ետ
զնոսա
ի
առաջի
ամենայն
գերչաց
նոցա։
4
դարձուցեալ
զնոսա
ի
յետ
յերկրէն
ի
կողմանցն
։
5
Շինեաց
զաւերակսն
եւ
նորոգեաց
անուան
իւրոյ
եւ
դարձոյց
եւ
նորոգեաց
միւսանգամ
վերստին
զամենայն
եւ
անդէն
իսկ
զբանն
ընծայեցոյց
զոր
յետ
կատարեաց
միածնաւն
իւրով։
6
Զի
ոչ
եթէ
յետոյ
իմացեալ
ամենագիտին՝
գայր
երեւել
յաշխարհ
բարձրացուցանել
զմարդիկ
ի
փառս
աւագութեան
այլ
ըստ
յառաջադրութեան
ի
սկզբանն՝
կատարեաց
ի
վախճանի։
7
Զի
ծածկեալ
առ
Աստուած
յազգացն
այժմ
յայտնեցաւ
սրբոց
քանզի
նմանութիւնք
առ
ժամայն
գուշակք
ճշմարտութեանն
յաւիտենականի
որ
գալոցն
էր՝
լինէին։
