ԹԱՇԿԻՆԱԿՆ
Դարձեալ
ձեռքըդ
թաշկինակ
կայ,
Եւ
այս
անգամ
լայն,
ճեփ
ճերմակ,
Բոլորաձեւ
զերդ
լուսընկայ,
Պարիկի՜
մ՚է
գոգցես
վերմակ։
Մեծ
է
թէեւ,
այլ
յոյժ
նըրբին.
Հանճա՞րդ
է
նա
յոստայն
փոխուած.
Մատունքդ
եզերքն
անոր
շրջին,
Գոգցես
դաշնակ
մ՚է
նա
կախուած։
Այլ
թաշկինակն
ոչ
ունի
բառ.
Յիւր
ծալսն
ասեղդ
ոստոստ
խաղայ.
Դաշնա՜կն,
այն
է`
բերանդ
անճառ,
Մե՜ղր
ի
շըրթանցդ
յիմ
սիրտ
տեղայ։
Բաբէ՜,
սակայն,
սրտէս
խորշի՜
Մեղրն,
եւ
կամ
հոն
լուծուի
յարտսուս.
Տո՛ւր
ինձ
ճերմակ,
լայն,
բոլորշի
Թաշկինակդ
այդ,
Սէրս,
այլ
ո՛չ
Յոյսս։
(Մասիս,
5
Յունուար,
1907)