Սիրոյ գիրքը

Հեղինակ

Բաժին

Թեմա
ԺՊԻՏ
       Ցանկայարոյց ու միամիտ
Բոյրի մը պէս տարտամօրէն
Հոգիիս մէջ կ’իջնես նորէն ,
Ո՜վ կանացի միսթիք ժըպիտ։
       Մութ բաժակիդ գոգը վայրի
Հազար բոյրեր կ’եռան գինով ,
Դուն ի՞նչ ունիս, որ հատնումով
Թարթիչներուդ վրայ կ’այրի։
       Անգաղտնապահ վանկերդ ամէն
Սիրով, տենդով, ցաւով յըղի
Գիշերներուն՝ գաղտագողի
Փլատակնե՛րը կը պատմեն։
       Ու ամբարիշտ խունկի մը պէս
Անուրջի մը պէս տարօրէն ,
Ալիքնե՛րըդ զիս կ’ողողեն ,
Կարծես հոգի՜ս լացնել ուզես…։
       Ահա գերի՜ն եմ հըպումիդ.
Սեւ աչքերուդ մութը բոլոր
Զիս կը վարէ քայլամոլոր…
Ո՞ւր, ո՞ւր այսպէս, ահե՜ղ ժըպիտ…։
       [1908]