Քերթուածներ

ՃԱՄԲՈՐԴԸ

Գունատ երկինք մ՚ու վայրի ծով.

Ոչ մէկ մակոյկ՝ ժայռերուն քով։

Ժայռի սարէն՝

Ճամբորդն յոգնած

Կը նայի ցած,

Երկարօրէն.

«Եթէ ճամբայ մը նեղ, մըթին

Պիտի չըլլա՜ր ասկէ անդին,

Մինչեւ այս լեռ,

Ցերեկ-գիշեր,

Ինչո՞ւ քաշեր

Եմ այսքան բեռ... »

Կը մըտածէ՜ ու կը խնդա՜յ,

Մինչ ծովը խո՛ր-խոր կը հեւա՜յ... ։