Տաղիկներ

ՇՈՂԻԿ

Խապրիկ մը, մայրի՛կ, խապրիկ մը շուտով,

Երէկ էր տեսայ, որ մահն արտորքով

Շատ ալ զայրացկոտ՝ զիս կը փնտըռէր

Ու ճիշդ անունովս ինծի կը կանչէր:

Բայց, իրա՞ւ, ստո՞յգ, ո՛վ լուսահոգի,

Ատե՞նն է գալու, դուն կ՚ուզե՞ս այսպէս,

Դո՛ւն հող՝ երկինքը, շողերուն մօտիկ,

Ալ իմըս մարա՞ծ, ա՛լ չունի՞մ շողիկ:

1908