Նոճաստան

ՃԱԳՈՄԸ (*)

Կեցած են մեծ մեծ նոճիք խուռներամ

Հուսկ դարվերին վրայ մեղքի ու ցաւի,

Մարող տըւընջեան վիհն ի վեր ծաւի

Երազելով փառքն Արփին անթառամ.

Հուսկ պահո՜ւ զերծմամբ աշխարհքէն հարամ,

Կեցած են անոնք երկնից ծարաւի.

Ո՛հ, ի՛նչ նուաստութիւն ու ամօթ, յիրաւի,

Մահկանացութիւնս զոր կեանք կը հաւտամ:

Եւ ինչպէս դերուիդը ոսկեմանգաղ

Կը քաղէր դալար ճագոմը կաղնեաց,

Ամեն ցաւերու դարման թանկագին,

Հոգիս կը յածի մայրւոյն մէջ չքնաղ,

Նոճերուն խորին մռայլէն լուսհայեաց

Քաղելու համար յոյսն անմեռ կեանքին:

17 Մայիս 1906

---------------------
(*) Gui, պուրճ, ծառերու վրայ բուսնող տունկ մը: