ԱՐՋԸ
ԲԱՆԱՍՏԵՂԾ
«Սովետական
Գրականութիւն
եւ
Արուեստ»
ամսագիրը
շարք
մը
առակներ
հրատարակած
է
Յունիսի
թիւին
մէջ։
Ամէնքն
ալ
ոտանաւոր
են։
Մէկը
միւսէն
անարուեստ,
բայց
«իմաստալից»։
Հեղինակը՝
նոր
առակագիր
մը,
Արշաւիր
Դարբնի,
որ
վերջերս
գիրք
մըն
ալ
հրատարակեց։
Ահաւասիկ
նմոյշ
մը.
-
«Արջի
ծառայութիւնը».
Եղնիկը
գրել
էր
մի
երգ
Սիրոյ
եւ
ծաղկի
մասին,
Նա
վառ
գոյներով
պատկերել
էր
Ե՛ւ
աստղեր,
ե՛ւ
լուսին։
Բանաստեղծը
իր
երգը
կ’առնէ
կը
տանի
արջին,
եւ
կ’ըսէ
խորին
երկիւղածութեամբ.
-
«Բերել
եմ
լիրիկական
մի
երգ»։
Արջը
ակնոցը
քթին,
հեգնական
ակնարկ
մը
նետելով,
կը
կարդայ
երգին
վերնագիրը,
եւ
կը
յայտարարէ
խորին
տհաճութեամբ.
Օ՜հ,
օ՜հ,
օ՜հ
Ինչ
վատ
է
հնչում
Երգ
սիրոյ
մասին
Անցեալի
մասին,
ռոմանտիկ
ու
սին։
Եւ
կ’առաջարկէ
ուրիշ
վերնագիր,
ուրիշ
նիւթ։
Օրինակ՝
«Երգ
տանձի
մասին»։
Յետոյ,
խօսքէն
գործի
անցնելով,
տող
առ
տող
կը
մշակէ,
կը
խմբագրէ
երգը։
Այս
նոր
խմբագրութեամբ,
եղնիկը
սիրահարած
կ’ըլլայ…
«մեղրահամ
տանձին»։
Արջը,
չափազանց
գոհ
իր
այս
գիւտէն,
կը
բացագանչէ.
-
«Օ՜,
այս
երգի
մէջ
իմաստ
կայ
շատ
խոր…»
Եւ
կը
պատուիրէ,
որ
քնարերգութիւնը
(լիրիկա)
ձգէ,
եւ
հետեւի
այս
ուղղութեան.
-
«այս
վարիանտը
շատ
է
ակտուալ»։
Եղնիկը
չի
համոզուիր,
եւ
կը
հեռանայ
կարկտան
պատասխան
մը
տալով։
Իսկապէս
արջի
ծառայութիւն,
որուն
առաջին
զոհերն
են
բուն
իսկ
խորհրդային
բանաստեղծները։
Ի՜նչ
տաղանդներ
այլափոխուեցան,
տրորուեցան,
կոխկրտուեցան
եւ
լխկած
տանձի
վերածուեցան
իրենց
ստեղծագործութիւններով,
արջերու
թելադրութեամբ։
Անոնց
ամենակալ
թաթին
տակ…
20
Օգոստ.
1953
