Վասն
Քուռաթին:
Կամենաս
զինքն
սատրել,
պարտ
է
ներքեւ
կղմինտր
կամ
սալ
դնել,
որ
գլուխն
տափականայ
եւ
չթողու
որ
երկայնանայ
ընդ
գետին
'ի
վայր,
եւ
հողով
ծածկեա,
որպէս
սատրելոյն
արժան
է:
Եւ
թէ
ուզես
որ
մեծ
գլուխ
առնու,
ճեղքեա
զգլուխն՝
փայտեղէն
սրով,
եւ
շողգամի
մէկ
հունտ
'ի
ներք
ձգեա,
եւ
դարձեալ
ծածկեա.
նա
մեծ
առնէ
զգլուխն:
Եւ
թէ
այլ
մեծ
ուզես,
երբ
ճեղքես՝
շատ
քուռաթի
հունտ
լից
'ի
ներք
եւ
ծածկեա,
ա՛յլ
մեծ
լինի.
եւ
քանի
շատ
անգամ
առնես,
նա
խիստ
մեծանայ:
Եւ
երբ
նոր
սատրես՝
երեք
օր
մի՛
ջրեր.
եւ
զիւր
փոսն
քան
զութ
մատն
խորու
չէ
պարտ
առնել:
Եւ
ոմանք
աւազ
խառնեն
'ի
հողն
'ի
սատրելոյն
տեղն,
նա
զգլուխն
մեծ
եւ
պարարտ
առնէ:
Եւ
այս
ա՛յլ
լաւ
նշան.
ա՛ռ
զհունտն
եւ
դրգալ
դրգալ
ծրարանի
արա
'ի
հին
քթէթ,
եւ
սատրելոյն
չաքօքն
տնկեա.
լինի
ամէն
գլուխ
քան
զշողգամ
մի: