Տաղ ղարիպի

Կռո՛ւնկ, ուստի՞ կուգաս, ծառայ եմ ձայնիդ,
Կռո՛ւնկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս,
Մի՛ վազեր, երամիդ շուտով կու հասնիս.
Կռո՛ւնկ, մեր յաշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Թողեր եմ եկեր եմ մըլքերս ու այգիս,
Քանի որ ա~խ կանեմ, կու քաղուի հոգիս,
Կռո՛ւնկ, պահ մի կացիր, ձայնիկդ ի հոգիս,
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Քեզ խապար հարցնողին չես տանիր տալապ,
Ձայնիկդ անուշ կուգայ քան զջրի տօլապ,
Կռո՛ւնկ, Պաղտատ իջնուս կամ թէ ի Հալապ.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Սրտերնիս կամեցաւ` ելանք գնացանք,
Այս սուտ աստընուորիս տերտերն իմացանք,
Աղուհացկեր մարդկանց կարօտ մնացանք.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Աստընուորիս բաներն կամաց-կամաց է,
Միթէ աստուած լսէ` դռնակն բացէ,
Ղարիպին սիրտն է սուգ, աչերն ի լաց է.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Աստուա՛ծ, քեզնէ խնդրեմ մուրվէթ ու քէրէմ,
Ղարիպին սիրտ է խոց, ճիկերն է վէրէմ,
Կերած հացն է լեղի ու ջուրն է հարամ.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Ո՛չ զլուր օրն գիտեմ, ո՛չ զկիրակին,
Զարկած է զիս շամփուրն, բռնած կրակին,
Այրիլս չեմ հոգար, ձեզնէ կարօտ եմ.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Հաւատով պառկեր եմ ներքեւս է խուշկի,
Հոտոյն այլ չեմ գարշեր` կու թվի մուշկի,
Շատ հասրէթ մնացանք անկողնու, տօշկի.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Պաղտատու կու գաս, կերթաս ի Սէհրատ,
Թղթիկ մի գրեր եմ, տամ քեզ ամանաթ,
Աստուած թող վկայ լինի քո վերադ,
Տարեալ հասուսցես զայդ իմ սիրելեաց.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Գրեր եմ մէջ թղթիս, թէ հոս մնացի,
Օրիկ մի օրերուն զաչերս չի բացի,
Սիրելի՛ք, ձեզանէ կարօտ մնացի.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս:

Աշունն է մօտեցեր` գնալու ես թէպտիր,
Երամ ես ժողովեր հազարներ եւ բիւր,
Ինձ պատասխան չի տվիր, ելար գնացիր.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն գնա՛, հեռացի՛ր:

Այսօր ղարիպութիւն միակ միաւոր,
Հոգւով եւ մարմնով ես եմ մեղաւոր,
Սուրբ Սարգիս օգնական - ճերմակ ձիավոր.
Կռու՛նկ, մեր աշխարհէն խապրիկ մի չունի՞ս: