Տաղեր

Աստուած արար զիս ի հողոյ,
Դարձեալ ի նոյն եմ դառնալոյ,
Իմ արարչին Տեառն աստուծոյ
Փառք մատուցէք որդիք մարդոյ:

Եմ ես կազմեալ ի կտաւէ
՚Ւ եմ յօրինեալ ի մարդկանէ,
Ով զիս բարուօք ի սպաս կալցէ,
Աստուած նմա բարի տացէ:

Ես զիմ անունն քեզ ասեմ,
Չորս ազգ լեզուաւ ծանուցանեմ,
Հայոց, Հոռմոց եւ Ասորոց
Եւ չար ազգին Եբրայեցոց:

Ինձ դաստառակ անուն ասի,
Ըստ բարբառոյ Հայոց ազգի,
Հոռոմ լեզուաւ` մանտիլ ասի,
Բիրտ եւ հպարտ նենգաւորի:

Եւ ի լեզուս ասուր ազգի`
Թաշկինակ ձայնեալ ասի,
Իսկ ի բարբառս Եբրայեցի`
Եւ Վարշամակ վերակոչի:

Ի մէջն լից հազար բարի,
Զայնս, որ տուեր Տէր աշխարհի,
Մէկտեղ նստիր հետ ընկերի
Եւ ճաշակեա ախորժելի:

Աղվոր եմիշ, տանծ եւ խնծոր,
Թուզ եւ խաղող, ծիրան, սալոր,
Նուռն եւ ֆստուղ եւ չամիչ չոր,
Նօղլ ու շաքար եւ արմաւ նոր:

Յորժամ նստիս դու ընկերով,
Ուրախանաս անուշ գինով,
Իմ մէջս լից ծաղկներով,
Նոցա բաշխես յօժար սրտով:

Բանիկ ՚մ ասեմ, թէ որ լսես,
Զիս ի քեզնէ չի բաժանես,
Քօվուդ վերայ ամուր պահես,
Կամ թէ ձեռնէդ վայր չի դնես:

Զէրայ հարիֆ մարդիկ շատ կան,
Զիս ի քեզնէ կու գողանան
Նոքա յառնուլն ուրախանան,
Եւ դու կորցնելն փոշիման:

Ուշիմ մտօք դու զիս պահեա,
Ո'չ կորցնես, ո'չ պատառես,
Թէ չէ յետոյ շատ կու փտռես,
Ափսոսալով միշտ հարցանես:

Ճարդ հատնի, մէկ այլ գնես,
Զամուր պահած փողդ խարճես,
Ե'կ դու զսորայ կսկիծն տես,
Որ փող խարճելն իսկի չուզես:

Հազար հարիւր ՚ւ երկու թուին,
ՅԷջմիածին մեծ աթոռին,
Տէր Առաքել վարդապետին,
Զայս բանս ասաց վասն եաղլուխին: