Թագաւորին
տեսեալ
զնա՝
բազում
պատուով
եւ
մեծարանօք
ընկալաւ,
եւ
առատ
ռոճկօք
հրամայեաց
պաշտել
զնա.
բայց
առ
իւր
պահեաց
զնա
ամս
երիս,
քանզի
կասկածէր
թողուլ
ի
Հայս՝
թէ
երթեալ
ապստամբեցուցանէ
զԱնի։
Իսկ
Ատոմ
որդին
Սենեքերիմայ
առեալ
զնա
յերաշխիս,
ած
ի
քաղաքն
իւր
ի
Սեբաստուպօլիս.
եւ
տուեալ
նմա
տեղի
բնակութեան
զհանգիստ
սրբոյ
նշանին,
զոր
իւր
շինեալ
էր
բազմայարդար
զարդարանօքն
եւ
մեծապայծառ
վայելչութեամբ,
յորում
տեղւոջ
կեցեալ
ամս
երկուս,
փոխեցաւ
ի
Քրիստոս։
Եւ
կացուցանեն
ի
տեղի
նորա
զԽաչիկ
զնորին
քեռորդի,
որ
զձեռնադրութիւն
հայրապետութեանն
վաղնջուց
ընկալեալ
էր։
Զոր
իբրեւ
լուաւ
թագաւորն՝
առաքեաց
խնդրակս,
եւ
տարաւ
զնա
առ
իւր
եւ
զգանձս՝
զոր
եւ
գտին
թէ
անդ
եւ
թէ
ի
Հայս.
քանզի
յոյժ
գանձուց
սիրօղ
էր
Պետրոս,
որ
եւ
բազումք
վասն
այնր
եպերէին
զնա։
Իսկ
յետ
երից
ամաց
արձակեցաւ
տէր
Խաչիկ
ի
թագաւորանիստ
քաղաքէն,
եւ
եկեալ
ի
սահմանս
Երկրորդ
Հայոց՝
ի
գաւառն
որ
կոչի
Տարնտայ,
անդ
դադարեաց.
քանզի
անդ
հրամայեցին
նմա
տեղի
բնակութեան։
Իսկ
ժամանակ
յամելոյ
նորա
ի
Կոստանդնուպօլիս՝
այս
է
պատճառն,
ընդ
հարկիւ
կամէին
արկանել
զնա.
իսկ
նա
ոչ
առնու
յանձն,
թէ
զոր
մինչեւ
յիմ
ժամանակն
չէ
լեալ՝
եւ
ոչ
ես
հաւանիմ։
Եւ
ապա
ի
հարց
եւ
ի
փորձ
արկեալ,
եւ
սպառնալիս
եւս
յաւելուին
եթէ
ոչ
ելանիցես
աստի,
եթէ
ոչ
զհրամայեալսն
ի
մէնջ
յանձն
առնուցուս.
իսկ
երանելի
անձն
այն
եւ
մեծի
Լուսաւորչին
մերոյ
փոխանորդն՝
ոչ
ինչ
զանգիտեալ
ի
նոցա
բանիցն,
այլ
ի
նոյն
եւ
ի
նմին
եկաց
հաստատուն։
Յետ
այսորիկ
արք
երկու,
մինն
իշխան
եւ
միւսն
վանական
ի
Հոռոմոց,
յառաջ
կացեալ,
եթէ
վասն
նախանձ
արկանելոյ
նմա
եթէ
ճշմարտիւ,
ոչ
գիտեմ,
խնդրեցին
զվերակացութիւն
եկեղեցւոյ
եւ
հատուցանել
զհարկն.
որ
եւ
երկոքեանն
չարամահ
սատակեցան։
Ապա
ի
զեղջ
եկեալ
արձակեաց
զնա
առանց
հարկի,
տուեալ
նմա
գրով
եւ
ոսկի
մատանեաւ
զոր
ի
Հայս
իւրեանց
տեղիք
էին,
եւ
երկու
վանս
ի
Տարնտայ։
