Կոմիանոս,
քանզի
առատաձեռն
էր
եւ
գանձիւք
հարուստ,
բազում
զօրս
ժողովեաց
իւր։
Թագաւորն
իբրեւ
ետես
եթէ
պատեհութիւնքն
նմա
ի
դէպ
գան
եւ
ելանեն,
յաղերս
անկեալ՝
սկսաւ
դեսպանս
առաքել.
պարգեւս
խոստանայր
եւ
զԿիւրապաղատին
իշխանութիւնն
յարեւելս
տալ
նմա՝
Միայն
թէ
ի
խաղաղութիւն
դառնաս,
որ
քրիստոնէից
արեանն
խնդիր
առնեմք.
այլ
նա
ոչ
հաւատաց
եւ
ոչ
առ
յանձն։
Ապա
ի
սպառիլ
դեսպանացն,
որ
թագաւորին
էին
մտերիմք
ջանային
պատերազմի
յաղթութեամբ
հնազանդեցուցանել
զնա։
Եւ
հանդէս
արարեալ
բազում
զօրաց՝
եկին
ի
վերայ
նորա,
եւ
հասեալք
առ
միմեանս՝
ճակատեցան
ի
պատերազմ.
ուր
բազում
արիւնհեղութիւնք
եղեն,
զորոց
ասեն
եթէ
այնպիսի
կոտորած
ի
մի
տեղի
ի
Հոռոմս
չէ
ոք
տեսեալ.
յորում
տեղւոջ
եւ
բազումք
ի
գլխաւորացն
իսկ
անկան,
եւ
այս
յերկոցունց
կողմանցն.
բայց
յաղթեաց
զօրէ
Կոմիանոսին։
Եւ
քանզի
պատրիարքն
ի
կողմն
Կոմիանոսին
էր,
զբազումս
ի
գլխաւորաց
քաղաքին
միաբանեաց
ընդ
ինքեան.
եւ
տարեալ
ի
ներքս
զԿոմիանոս,
թագաւորեցուցին։
Եւ
զՄիխայիլն
աբեղայ
արարեալ,
ի
կղզի
անցուցին.
բայց
ասեն
թէ
ինքն
յօժարութեամբ
չոգաւ։
Այս
ամենայն
յաշխարհաւեր
տարւոջս
գործեցաւ։