ԿԵԱՆՔԻ
ՊԱՏԿԵՐՆԵՐ
ԱՌ
ՊԱՐՈՆ
ԳՐԻԳՈՐ
ԱՐԾՐՈՒՆԻ
Յարգելի
բարեկամ
Պ.
ԳՐԻԳՈՐ
ԱՐԾՐՈՒՆԻ
Երբ
դեռ
շա՛տ
երիտասարդ
էի,
բացիք
իմ
առաջ
Մշակ
ի
էջերն
եւ
թո՛յլ
տուիք
ինձ
ազատօրէն
գրել
Ձեր
թերթին
մէջ։
Բայց
այսքանը
բաւ
չհամարեցինք,
այլ
դուք
եւ
Մշակի
բարեկամք,
յոյժ
ներողամտութեամբ
ցոյց
տուիք
ինձ
ա՛յնքան
համակրանք,
ում
սպասելու
իրաւունք
ունենալ
չէի
յուսար։
Ա՛յդ
ներողամտութեան,
այդ
համակրանաց
շնորհիւ
կարող
եղայ
գրել
հաւասարապէս
թէ՛
Ռուսիոյ,
եւ
թէ՛
Թուրքիոյ
հայոց
համար։
Այժմ
եթէ
կը
հրատարակեմ
հատոր
մը,
այդ
Ձեր
պարտական
եմ.
ներեցէ՛ք
ինձ,
ուրեմն,
յարգելի
բարեկամ,
նուիրել
առաջին
գիրքս
Ձեր
անուան։
Ձերդ
Ա .
Ա.
Կ.
Պոլիս
Օրթագիւղ ,
3
յունիս,
1885
