Տաղեր

Հայր արարիչ, Տէր կենդանի,
Հարտէ մէմուռ սին, վար ղարար,
Սերոբէքն ու քերոբէքն
Ալ պաղլամիշլար մուղարար:

Ինն դաս շուրջն են պարել,
Տօխուզ ֆարտա` նախշ ու նիկար,
Ստեղծեցեր չօրեքկերպեան,
Սէն ուստատ ու սար ու սարտար:

Եզն ու արծիւ, մարդն ու առեուծն,
Դօրդ դուշմանուն էթուն ուեար,
Սօքա են աթօռիդ ոտվին,
Հար պիրիսի պիր ասլանար:

Գիշեր ցօրեկ փառաբանին,
Յեա սուպհան ալահի էքպար,
Ստեղծեցեր յերկինք, գետին,
Մաղրապ, մաշրուպ, ղպլա, շմար:

Ստեղծեցեր ծաղկունք հազար,
Հար պիրիսի ձիր յըռանկտա,
Ստեղծեցեր ծով ու ցամաք,
Սուի առշա շաքտուն քեմար:

Երկինք աստղով զարդարեցեր,
Չալտըն Զօհալ, Զօհրայ ուրեքար,
Խաւարն աշխարհէս հերքեցեր,
Շօլայ վէրտուն, շամս ու ղամար:

Եօթն օր ստեղծուածք արիր,
Ահլի ուրֆան, ուստայ մէմար,
Առաջի սկիզբն որ արարիր,
Ղատիմ տունեա զէհտուն պազար:

Արարչութեան սկիզբն արիր,
Թուրլու-թուրլու յետի հուար,
Լուսն ու մութն ու ամպն ու անձրեւ,
Կէճայ կունտուզ ու մուճու ղար:

Երկուշաբթի բաժանեցեր,
Պիր պիրնտան սաֆ-սաֆ ղարար,
Երեքշաբթի` բուս ու բանճար,
Ջամլայ չիչակ, հայվա ու նար:

Չորեքշաբթի` գազանք, անասունք,
Տաղլարտայ կեազան ճանավար,
Հինգշաբթի` կէտք, թռչունք, սողունք,
Քի յուզ ուստնայ կիտարլար:

Ուրբաթ Ադամ ստեղծեցեր
Մայասին էթուն դօրտ կուհար,
Հրամանք արիր` առողջացաւ,
Աջտի կօզի, օլտի օհար:

Շաբաթ մէջ դրախտայ դրիր,
Քի մուլք սանայ վէրտում թիմար,
Ասիր` Ադամ, յէ՞ր ես նստել,
Վար ճանադայ էլար նազար:

Ելաւ ոտք մի առաջ գնաց,
Ղօխու ալտի մուշք ու ամպար,
Չորս լուսեղէն գետն տեսաւ,
Ախարիտու ապու քեաֆսար:

Փիսոն, Գեհոն, Տիգրիս, Եփրատ,
Տօրտուն ղումի տայ քեահրուպար
Անմահութեան հոտն որ առաւ,
Օլտի սարխօշ ու պէխապար:

Թմրութիւնն վերան անկաւ,
Մախմուր օլտի, տուշտի խումար:
Տէրն կրկին քննում արաւ,
Քի նա՞յ յեափամ պունաուեր:

ՅԱդամայ ձախ կողէն առաւ,
Յեափտի Հաւայ տաթ տիտար,
Յօրժամ զարդեաւ, բօլորն աշեր,
Կօրտի հուրի պիր մալաք յեար:

Հագել բէհեզ ու ծիրանի,
Ճումլասի նուր, ալթուն զնար,
Շող կուտար ի մէջ ոլւսին,
Ղաթի կեօզալ, թառ մօհտապար:

Առաջի հրաշքն տեսանի,
Իքիսինտայ օլտի զահար,
Տէրն Ադամայ խաթերն համար,
Քունտայ պիր քեազ կեալուր կօրար:

Լուսեղէն ծաղկունք ցուցեր ետ,
Նիճայ քի տուն անուր պարհար:
Ասաց` Ադամ, ամէն ի քեզ,
Յամեայ շօլ պիրդան, տուր զարար:

Սախէն խօսքս չմոռանաս,
Զէրայ սայան ղարազուր մար,
Ան անիծած պէղծ սատանան
Կեօր, նակեահտայ տուրուր տիկլար:

Գնաց մտաւ օձին բերան,
Տէտի` Հաւայ նօլտո՞ւն շուար,
Ե'լ ու կանկնէ, ան պտղէն կեր,
Քի տաթիլտուր նէճայ շաքար:

Ասաց` Աստուծոյ հրաման չկայ,
Օնի յեանտուր կունահքար,
Ինչ մարդ որ այն պտղէն ուտէ,
Տահայ օլմազ ուան պիր ճար:

Սեւ սատանէն հոն խօսեցաւ.
Քի ինանմայ կիլ, յեալտայտուրլար,
Ասաց` Սէֆիլ, քեզ կու խաբեն,
Հար քիմ յեյեայ, օլուր հուդքար:

Եւայ շուտով յօժարեցաւ,
Պիր սահաթ չաքտի ընդյըզար,
Ելան ու ան պտղէն կերան,
Իքիսնտայ օլտի օ քեար:

Ադամ լուսոյն ի մերկ մնաց,
Տէտի` Պու նա՞ խապար,
Ասաց` Խափվայ, պտղէն կերայ,
Շէհտանայ վէրտում ըրխար:

Փախան ու թզենին ելան,
Իքիսինտայ ղալտի նաջար:

Տէրն եկաւ կանչեաց` Ադամ,
Տէտիլ պէխան հօգումար:

Ասաց` Յէ՞ր ես յելեր թզենիդ,
Տէտի` Հաւայ ղլտուրտի զար,
Ասաց` Եւ յէ՞ր խափուեցար,
Տէտի` Պէնի յեալտադի մար:

Ասաց` Միթէ մեղայ գոչեն,
Յազուխտուր, էթմէիմ զարար:
Կապվեցան ու մեղայ չասին,
Շէհտան աթնայ պինտիլար:

Տէրն անիծեց, ասաց` Ադամ,
Օլմիասին պէտար պէտար,
Աշխատիս ու քրտինք ուտես,
Արդսուն տարտուն, օլսուն հազար:

Եւայ որ անիծեց, ասաց`
Սէնտէն տօղնայ պիր զահրումար,

Ելնէ զիր եղբայրն սպանէ,
Մուսուրմաճայ ղապիլ տերլար:

Դարձաւ օձն որ անիծեց, ասաց`
Ուրեան օլասին պէ, քաւար:
Օձն թռչուն էր չորսոտնի
Ուչարիտի ղօլ մուսաւար:

Թեւերն ու ոտվին թափեցան,
Տուշիպ յուզ ուստին կիտարլար,
Այնկից ի վեր ղարազեցաւ,
Ատամօղլի կօրանտր, սանճար:

...........................................
...........................................
Սոքայ քշեցիր դրախտայ,
Ջիհանամայ տուշտիլար:

Երբ դրախտայ աշխարհս ընկան,
Դունիամ խարապայ կօրտիլար,
Զարհուրեցան քաջանց ազգէն,
Ղաֆլաթ պաստի, թալաստիլար:

Ալվի Տէրն ողորմեցաւ,
Իքի մալայէք յենտիլար,
Եկաւ սոքայ մխիթարեց,
Չօք շուքուր վէրտիլար:

Ելան էրին շինակութիւն,
Պէզաթիլար չարսու պազար,
Ամուսնութեան մեղաց համար,
Էյլատիլար ղաւլ ու ղարար:

Երեսուն տարուն մի անգամ
Եվայիլան օլտի հուճար,
Մէկ փորն երկուս բերէր,
Պիրի հուրմայ, պիրի ասրար:

Առաջ ծնաւ Կայէն որդին,
Ղալպիլան շէհտանայ ուրեար,
Յետոյ ծնաւ Աբէլ որդին,
Սղխի տուրուոտ, հախայ ու յեար:

Եօթն պորտն համարեցան,
Պիրի պիրինայ վէրտիլար,
Ամէնը յԱդամայ զարմէն,
Տամլայ-տամլայ կօլ օլտիվար,
Աճեցին ու աշխարհ լցին,
Դօրդ քեօշայ տունիամ տօլտիլար:

Իննհարիւր տարի Ադամ,
Եվայիլան սաղ կալտիլար,

Յորժամ օրն թամամեցաւ,
Ճանայ կեալտի Ճէպրայիլլար:

Քառասուն օր հոգեվարք կեցան,
Ճան չխմազ, հասրադին տիլար:
Գնացէք ան ճղքէն բերէք,
Քիմինիքի աւալին յետիլար:

Հրեշտակնին շուտով հասուցին,
Այբտայ օխայ տէտիլար,
Ապա հոգին մարմնոյն ելաւ,
Ինս ու ջինս ու դեւ կեէլտիլար:

Հետ հրեշտակաց ճարմուք արին,
Թէ ո՞ւր տանիք մեր կամարարն,
Ձեռագիրն առաջ բերին,
Ըշտայ սիճիլ, հուճաթ, դաւթար:

Առան տարան դժոխքն ի վար,
Բանտ ու զնտանայ ղօյտիլար,
Մարտիրոսք կուսանօք ճգնաւորք,
Տունյեատայ ճան պէսլայտիլար:

Հետ եղներուն շուրջ կու գային,
Կէճայ կունտուզ ադլադիլար,

Կեր ու խումէ մարհում էլան
Ալ ու յեշել կէհմատիլար:

Մեռան դժոխքն գնացին,
Ճանաթայ յեր պուլմատիլար,
Նոյ նահապետն ու իւր որդիքն,
Ղատիմ հախայ զրու պիտիլար:

Ելան էրին քարոզութիւն,
Նաշի, նատան ալմ տիլար,
Վարձք կատարող մարդ մի չկար,
Կունուհքարլար չօխլայտիլար:

Աստուածային հրամանաւն
Իքի մալայէք յենտիլար,
Եկան իջան Նոյան դռան,
Կէլտի շարի Նըւֆ փէղամպար:

Տէրն բարկացաւ աշխարհիս,
Կէմի յեափ կիր, էյլայ հատար,
Դուստր եւ որդովդ ի ներս մտնուս,
Քի տունիյեամ օլուր յանշար մանշար:

Յերկնուց սահմանքն կու բացվի,
Յերտան սու չխսայ կերաք ղանար,

Նոյ նահապետ վարպետ եբեր,
Թախթասի կեօթուրտի մարմար:
Անփոյտ փայտէ տապան շինեց,
Գօբարիտի տամլայ-տամլայ:

Սալաձորցի որբիկ Դաւիթ,
Յուզի ղարայ սէն կունահքար:

Դու կարդացող քահանացու,
Տայիմ չաղր ղանի սաթար,
Ով որ ասէ մէկ Հայր մեղայ,
Զիաթընտայ պուլսուն ղարար: