Յետ
նորա
փոխանորդէ
զիշխանութիւնն
Սուլէյման
ամս
բ
եւ
ամիսս
ը,
եւ
վախճանի:
Եւ
այս
է
վարք
նորա:
Սա
յերկրորդ
ամի
իշխանութեան
իւրոյ
գումարէր
զօրս
բազումս
եւ
տայր
ի
ձեռս
զօրավարին
Մսլիմայ
եւ
առաքէր
ի
դրունս
Կասպից:
Որոց
եկեալ
եւ
մարտ
եդեալ
ընդ
զօրս
Հոնաց
որ
ի
Դարբանդ
քաղաքի՝
հարին
զնոսա
եւ
հալածեցին.
եւ
քանդեալ
աւերեցին
զդղեակապարիսպ
ամրոցին:
Եւ
մինչդեռ
քանդէին
զպարիսպ
ամրոցին՝
գտին
վէմ
մի
մեծ
ի
հիմունս
նորա,
որ
ունէր
վերնագիր
դրոշմեալ
օրինակ
զայս.
«Մարկիանոս
ինքնակալ
կայսր
շինեաց
զքաղաք
եւ
զաշտարակս
զայս
բազում
տաղանդօք
յիւրոց
գանձուց.
եւ
ի
յետին
ժամանակս
որդիքն
Իսմայելի
քանդեսցեն
զսա
եւ
յիւրեանց
գանձուց
վերստին
շինեսցենե:
Եւ
իբրեւ
գտին
զդրոշմ
գրոյն
զոր
ունէր
քարն՝
դադարեցին
ի
քակելոյ
զպարիսպն.
եւ
կացուցեալ
գործավարս
ի
վերայ՝
վերստին
շինեցին
զկործանեալ
պարիսպն:
Եւ
ինքն
Մսլիմ
առեալ
զբազմութիւն
զօրացն՝
անցանէր
ընդ
պահակն
Ճորայ,
ասպատակ
սփռեալ
յաշխարհն
Հոնաց.
եւ
երթեալ
բանակէր
մերձ
առ
Թարգու
քաղաքի
Հոնաց:
Իսկ
բնակիչք
աշխարհին
իբրեւ
տեսին
զհէնն,
որ
զարթուցեալ
հասանէր
ի
վերայ
նոցա՝
վաղվաղակի
ազդ
առնէին
արքային
Խագրաց,
որ
անուանեալ
կոչէր
Խաքան:
Իսկ
նորա
առեալ
ընդ
իւր
զբազմութիւն
զօրացն
եւ
զամենայն
յաղթանդամ
հսկայազունսն
իւր,
որոց
արիութիւն
զօրութեանն
հռչակեալ
էր
առ
ամենայն
ազգս՝
եւ
եկեալ
բանակէր
մերձ
առ
նմա:
Եւ
ի
բազում
աւուրս
մարտ
եդեալ
մարտնչէին
ընդ
միմեանս,
ոչ
գունդ
առ
գունդ,
այլ
ըմբշամարտ
մարտիւ:
Եւ
յապաղէր
Խաքանն
զխառնամխի
պատերազմն
վասն
գալստեան
Ալփ
Թարխանին,
զոր
էր
կոչեալ
ի
թիկունս
օգնականութեան:
Իբրեւ
ետես
Սուլիման
զանհուն
զօրացն
զբազմութիւն՝
վարանէր
յանձն
իւր,
եւ
խորհէր
եթէ
զիա՛րդ
մարթասցէ
հնարս
գտանել,
զի
կարասցէ
զերծանել
ի
նոցանէ:
Եւ
հրաման
տուեալ
զօրացն
լուցանել
հուր
սաստիկ
ի
բանակին.
եւ
թողեալ
զաղխս
բանակին
անդէն,
զհարճս
եւ
զծառայս
եւ
զաղախնեայս
եւ
գայլ
խառնիճաղանճսն՝
ճանապարհ
կալեալ
ընդ
լեառն
Կովկաս՝
կոտորէր
զանտառն,
եւ
ճանապարհ
արարեալ
զերծանէր
մազապուր
ի
ձեռաց
թշնամեացն:
Եւ
այնպէս
կորագլուխ
դառնայր
լի
ամօթով
յաշխարհն
Հոնաց:
Եւ
կատարեալ
զայս
ամենայն՝
վախճանեացւ
Մսլիման:
