Պատմութիւն Հայոց

Եւ տիրէ փոխանակ նորա Վլիթ ամ մի եւ կէս: Եւ նա էր այր պնդակազմ ուժով զօրութեան եւ վարէր ըմբշական մենամարտութեամբ, եւ ուր ուրեք լսէր զարութիւն զօրութեան ուժոյ՝ առաքէր եւ առ ինքն տանէր, զի փորձ անձին իւրոյ գտցէ: Վարէր ընդ նմին արբշռութեամբ անարգել գիճութեամբ իգախազութեան: Իսկ համատոհմ նախարարացն տեսեալ զգործ իշխանին իւրեանց, զի վարէր անպիտան զազրալից պղծութեամբք՝ հարցին ցհաւատարիմս հաւատոյն իւրեանց որ անուանին ի նոցունց կուռայք, եթէ որպէս խորհիցեն վասն նորա: Իսկ նոքա պատասխանի տուեալ նոցա ասեն. «որովհետեւ անարգեաց զպատիւ իշխանութեանս մերոյ, եւ էանց ըստ հրաման օրինադրին մերոյ, եւ վարեցաւ զազրալից պղծութեամբ՝ արժանի է մահու, մեռցի՛ե: Իսկ նոքա ըստ հրամանին զոր ընկալան ի կուռայիցն՝ մտեալ յարքունական ապարանս՝ գտին զնա թմբրեալ գինեզեղխութեամբ եւ սպանին զնա սրով. եւ փոխանակ նորա կացուցին զՍուլէյման ոմն ի նոյն ազգէ յարքունեան տոհմէ: