Տաղեր

Այս կեանքս է խաբող, եղբա'րք, անցաւոր է խիստ եւ ունայն,
Ո՞ւր են մեր նախահայրքն կամ Ադամայ ծնեալքն ամենայն:

Այն որ գալոց է այս կեանքս, չէ' աշխարհս իւր մնացական,
Մահն զօրաւոր կու գայ, տանէ, հող լինի փոշիման:

Զաշխարհս զինչ բարիք որ կայ, չէ' ըսկի մարդոյ մնացական,
Յորժամ թէ մահն հանդիպի, գնայ` կարօտ ընչիցն ամենայն:

Քեզ գանձ յերկինս պատրաստէ, աւազակ, գողք չմերձենան,
Յերբ այս կենացս ելանես, տէր լինիս գանձուդ ամենայն:

Որչափ մեծութիւն որ կայ աշխարհիս ու փառքն ամենայն,
Նոյն չափովն չարչարեն, ամենայն աւուրք ձանձրանան:

Նման է տերեւ ծառին` կու շարժի աւուրքն ամենայն,
Յորժամ որ հողմով ընկնի, կորնչին, այլ ոչ երեւան:

Քեզ փա~ռք, ստեղծող աստուած, որ ստեղծեր զաշխարհս ամենայն,
Երկնից զօրքն քեզ օրհնեն, քեզ գովեն յերգս օրհնութեան:

Այլ եւ Ադամայ որդիս փառք տան քեզ աւուրքս ամենայն,
Ի ծագելն առաւօտոյ, բարբառին թռչունք զանազան:

Յորժամ գաս ի դատաստան, հրեշտակաց զօրօքն ամենայն,
Գոչէ փողն Գաբրիէլ, ժողովէս աշխարհս ամենայն:

Յակոբ եմ վաճառական, սեւերես մեղօք անպիտան,
Մի' յիշեր զմեղս մեր, վասն սէր քո աստուածութեան:

Թուականիս Հայոց ազգի հազար հարիւր տասն աւելի,
Գեղեցիկ տօմար յայտնեցի, ով ոք կարդայ, հաճոյ լինի: