Տաղեր

Սրտիկս խոցեալ է սրով,
Դարդեր ունիմ շատ եւ յոլով,
Եկեալ օտար երկիր ճորով`
Մնացի կարոտով, կարոտով, հասրաթով:

Ի տուէ եւ ի գիշերի
Սիրտս անդադար բռնեալ կայրի,
Ծնեալ, սնեալ տեղւոյս հեռի
Մնացի կարոտով, կարոտով, հասրաթով:

Մարդ մի չունիմ խրատող բարի,
Սիրտս նովաւ մխիթարի,
Օտար երկիր այսքան տարի
Մնացի կարոտով, կարոտով, հասրաթով:

Եղէ ես բու ըստ սաղմոսի,
Տքնեցայ միայն ի տանիս,
Յիշեցի զծնողս եւ սիրելիս,
Լացի կարոտով, կարոտով, հասրաթով:

Ողբալի բաներ քաշեցի,
Զկեանս իմ ընդ ունայն մաշեցի,
Ղարիպութեան մահն յիշեցի,
Լացի կարոտով, կարոտով, հասրաթով:

Նայեցայ ի վերայ սեղանոյն,
Բազմեալ է հետ իւր սիրելոյն,
Չկարացի մխել զձեռս ի ջրոյն`
Հացի կարոտով, կարոտով, հասրաթով:

Իսկ եւ իսկ վարանեալ շրջիմ,
Միշտ անդադար յիշեմ զտունս իմ,
Դաւթի նման զանկողինս իմ`
Թացի կարոտով, կարոտով, հասրաթով: