Եւ
դարձեալ
ի
միւս
ամին՝
ՊՁԹ.
(=1440)թվականին,
բարկացաւ
Արարիչն
Աստուած
ի
վերայմերային
ազգիս
եւ
ի
վերայ
չար
թագաւորին
եւ
աշխարհինոցին։
Զի
թագաւորն
Թաւրիզու
եւ
բռնաւոր
իշխաննՋհանշահ
անուն
զօր
ժողովեաց,
գունդ
կազմեաց,
եւզչար
առաջնորդն
Արտաւէլու
եւ
զամենայն
ղադի
եւզմուտառիս
առեալ,
եկն
ի
վերայ
տանն
Վրաց։
Եւ
բազումանգամ
դեսպան
առաքեալ՝
գալ
նմա
ի
հնազանդութիւն,
եւ
զսովորական
հարկն
տալ
նմա.
եւ
նա
ոչ
կամեցաւ,
այլխստութեամբ
պատասխանեալ
ընդդէմ
նմա։
Եւ
նազայրացեալ՝
եկն
ի
վերայ
բազմութեամբ
անթիւ
զօրօք,
յաւուր
մեծի
զատկին՝
յանկարծակի
եւ
յանպատրաստժամու։
Եւ
զանկեալն
ի
ձեռս
իւրեանց
գերեցին,
եւզմեծամեծսն
սպանին,
եւ
խսար
արարեալ
նստան
ի
վերայՇամշուլտէ
քաղաքին։
Եւ
մինչ
ի
Պենտէկոստ՝
օրգալստեան
Հոգոյն
Աստուծոյ,
առին
զՇամշուլտէ՝խաբէութեամբ
եւ
երկիւղիւ
Ռ.
եւ
ԶՃ.
եւ
ԿԴ.
(1.
664)մարդոյ
գլուխ
ի
դուռն
քաղաքին
մնիրայ
շինեցին,
եւԹՌ.
եւ
ԴՃ.
(9.
400)
գերի
առին,
թող
զայն,
որ
ի
յանտառացեւ
ի
մացառացն
յափշտակեցին։
Եւ
Կ.
(60)
այր
եւ
սրբազանոգի
ի
կարգաւորաց
քահանայից՝
երէց
եւ
աբեղայ,
իբրեւ
զոչխար
ի
դուռն
քաղաքին
զենեցին։
Եւ
զոմանցգլուխն
ի
Դ.
(4)
մասունս
բաժանէին,
զոմանց
գլուխնքարիւ
ջախջախէին,
զոմանս
ի
հաւատոցն
հանեալսպանանէին,
զոր
քաւ
լիցի
Աստուծոյ
զայն
նոցա
ի
մեղսհամարել,
եւ
զշնորհք
աւազանին
եւ
զանապական
արիւննիւր
կորուսանել։
Աստ
է
տեսանել
զաղէտ
տարակուսանացքրիստոսական
գնդին,
զի
քաջքն
եւ
արիքն
սրտապնդեալդաւանէին
զՔրիստոս
ճշմարիտ
Աստուած՝
ահագինգոչմամբ,
ի
մէջ
ամենայն
բազմութեան
սատանայականգնդին.
եւ
երեսք
նոցա
իբրեւ
զերեսս
հրեշտակացփայլէին՝
ըստ
նմանութեան
Ստեփանոսի
նախավկային։Եւ
ո՞վ
կարէ
պատմել
զբօթ
տարակուսանաց
եւ
զկսկիծմորմոքման
տառապեալ
հայկազեան
սեռիս։
Ստեղծօղն
եւԱրարիչն
Աստուած
միայն
կարէ
գիտել,
որ
ստեղծզնոսին.
զի
հայրն
առ
որդին
աղաղակէր.
«Վա¯յ
որդիե,
եւ
որդին
առ
հայրն
գոչէր
լալագին
պաղատանօք.
«Վա¯յզիս
հայրե.
մայրն
առ
դուստրն
հայէր
եւ
զարտօսրնգետօրէն
յերկիր
իջուցանէր։
