Յորժամ
զօրս
ժողովէր
Ղուլի
խանն
ի
Թաւրէզ,
եւ
խորհէր
գնալ
ի
վերայ
Երէվանայ,
որ
ԺԲ
[12]
աւուրց
ճանապարհաւ
հեռի
է
ի
Թաւրէզոյ,
լուր
եհաս
նմա
ի
Խորսանայ,
թէ
աղուանն
զօրս
ժողովեալ
է
գալ
ի
Հարաթու
ի
վերայ
Մաշատու,
եւ
ունի
զքառասու
հազար
մարտիկս:
Իբրեւ
ստուգեաց
զբանս
զայս,
եթող
զգնալն
յԵրէվան
եւ
չու
արար,
խաղաց
գնաց
ի
Մաշատ,
որ
է
այն
ինքն
Խորասան
պարսից:
Եւ
կացեալ
անդ
աւուրս
ինչ`
հանդէս
արար
զօրաց
իւրոց
եւ
ել
գնաց
ի
վերայ
Հարաթու,
որ
է
քաղաք
աղուանից,
որք
անուանեալ
կոչին
սրաւուր
աղուանիք
գոռ
պատերազմօղք:
Եհաս
մերձ
Հարաթու
Ղուլի
խանն
եւ
բանակեցաւ:
Ել
ի
Հարաթոյ
աղուանն
ընդդէմ
Ղուլի
խանին,
եւ
զԺԲ
[12]
աւուրս
զցայգ
եւ
զցերեկ
պատերազմեցան:
Ապա
աղուանն
դարձեալ
եմուտ
ի
քաղաք
անդ
եւ
ոչ
ել
արտաքս
յաւուրս
ինչ:
Եւ
Հարաթն
է
յոյժ
ամրագոյն
քաղաք
դժուարայաղթ:
Եւ
եղեւ
նոցա
բազում
անգամ
ի
բերդէ
անտի
ելանել,
յարձակիլ
ի
վերայ
զօրացն
պարսից,
եւ
ոչ
կարացին
յաղթել
նոցա,
այլ
անկան
սրով
սուսերի:
Իբրեւ
իննսուն
եւ
մի
օր
եղեւ
պաշարման
քաղաքին,
նուազեցաւ
կերակուր
նոցա,
եւ
սով
սաստիկ
եղեւ`
մինչեւ
զմիմեանց
միսն
ուտել:
Ազդ
եղեւ
Ղուլի
խանին
վասն
այնպիսի
անցիցն
նոցա,
եւ
հրաման
ետ
զօրուն`
մի՛
հարկանել
զոք
յաղուանից,
յորժամ
ելանեն
արտաքս
ի
բերդէն
եւ
մտանեն
ի
բանակս
առնուլ
զկերակուր:
Եւ
ապա
նեղեալ
նոցա
ի
սովու`
սկսան
սակաւ
առ
սակաւ
գալ
շրջիլ
ի
բանակն
եւ
զանձինս
իւրեանց
յագեցուցանել:
Եւ
ոչ
զոք
խուէին
զինուորք
Ղուլի
խանին,
այլ
խաղաղութեամբ
ընդունէին
զնոսա,
եւ
նոքա
գային
ի
բանակն
եւ
երթային,
մինչեւ
զօրագլուխն
նոցա
եւս
եկն
արտաքս,
եւ
կալան
զնա
եւ
ածին
առաջի
Ղուլի
խանին:
Եւ
նա
ընկալաւ
զնա
եւ
ետ
զգեցուցանել
նմա
ծիրանիս
ի
պատիւ,
եւ
բազում
շքով
ունէր
զնա
առ
իւր:
Եւ
այսպիսի
խորագիտութեամբ
եւ
պատրանօք
էառ
զՀարաթ
քաղաքն:
Եւ
կալեալ
զմեծամեծ
իշխանսն`
բանիւք
խաղաղութեան
եւ
քաղցրութեան
յինքն
անկոյց
զնոսա
եւ
մեծացոյց,
եւ
արար
իւր
զօրապետս:
Իսկ
զգերդաստանս
քաղաքին
ոչ
գերեաց
եւ
ոչ
ասպատակեաց,
այլ
զնոսա
տունս
տունս
առաքեաց,
սփռեաց
զնոսա
ի
զանազան
քաղաքս
պարսից:
Եւ
զօրս
աղուանիցս
այսոցիկ
հնազանդեցոյց
իւր
զօրս
լինիլ:
Յետ
այսորիկ
կացոյց
իշխան
ի
վերայ
Հարաթու
զոմն
ի
յիւրոց
անտի,
եւ
ինքն
եթող
գնաց
ի
Մաշատ,
որ
է
այն
ինքն
Խորասան,
եւ
անդ
եկաց:
Ընդ
այն
ժամանակս
յաշխարհէ
Օզբէկաց
յարուցեալ
էր
այր
մի,
որ
իբրեւ
զաւազակ
շրջեալ
ասպատակէր
զբազում
գաւառս
եւ
կոտորէր
սրով,
եւ
Օզբէկայ
թագաւորն
զնա
ոչ
կարացեալ
էր
ըմբռնել:
Եւ
եղեւ
նմա
գալ
մտանել
ի
սահմանս
Խորասանայ
պարսից:
Վասն
սորա
լուեալ
էր
Ղուլի
խանն,
թէ
է
այր
զօրաւոր
պատերազմօղ,
եւ
զոր
ինչ
մի
անգամ
առնէր
ի
տեղիս
տեղիս,
կամէր
զնա
ձեռն
արկանել:
Իբրեւ
լուաւ,
թէ
ահաւանիկ
նա
շրջի
ի
սահմանս
Խորասանու,
հանդերձեցաւ
պատրաստեցաւ
երեք
հազար
քաջ
սպառազինօք
եւ
հասեալ
ի
վերայ
նորա`
կոտորեաց
զզօրս
նորա
եւ
զինքն
ձերբակալ
արար
եւ
եբեր
ի
Մաշատ.
եւ
էր
ի
կալանս
զաւուրս
յիսուն,
եւ
ապա
սպան
զնա:
Իբրեւ
լուաւ
զայս
Օզբէկի
թագաւորն,
ուրախ
եղեւ: