Գիրք վաստակոց

Զոր յառաջ ասացաք բազում անգամ յաղագս թրթրին, գիտել պարտ է, որ կաղամբն եւս առաւել վատնի 'ի թրթրէն՝ քան զայլ բանջար. եւ 'ի վերայ ամենի իւր դեղն այս է. որ թզենի կրակաց մոխրաջուր առնես, եւ զունդն 'ի ներք պահ մի 'ի թրջոց արկանես եւ ապա ցանես. այլ թրթուր չմերձենայ անդ: Եւ թէ այդ չլինի արած եւ թրթուր կենայ, զմոխիրն մանր մաղած 'ի վերայ ցանեա, ողջանայ կաղամբն եւ զամէնն սատակէ: Եւ կաղամբդ զաղէհամ հողն ախորժէ. եւ վասն այնորիկ պարտ է որ երբ կաղամբն չորստերեւան լինի, նա առնուս լեսած նադրուն կամ աղի հող, եւ 'ի մէջ տերեւոցն լնուս պտղամբդ. նա խիստ արքինացուցանէ, եւ փայտ չտայ առնել տակին, եւ փուխ լինի: Եւ երբ կամենաս սատրել, զտեղն աղէկ աղբեա. եւ խցցելոյն տեղն նադրուն ած կամ աղտաղտ հող, զնոյնդ առնէ: Եւ զինքն արձակ եւ յետ 'ի յետ ցանես՝ որ հանել չպիտենայ, նա արքինի լինի: Բայց զտակսն փորեա եւ պախրէի կուով օծեա. եւ երբ չորստերեւան լինի, զնադրունն ցանեա մանր զերդ փոշի 'ի վերայն. նա աղէկանայ: Եւ կատղածի խածածի դեղ է, որ ոք զտերեւն 'ի քացախն թանայ եւ 'ի վերայ խոցին դնէ. նոյնպէս եւ թէ եփես եւ զջուրն խմել տաս, չտայ կատղենալ: Եւ կաղամբդ թոքացաւի եւ ամենայն ցաւոց որ 'ի խասապն լինի ընծայեալ՝ օգտէ. եւ զխռչափողն սրբէ, եւ զձայնն յորդորէ. եւ չտայ արբենալ: Եւ որ ծեծէ զինքն 'ի վերայ փայծղանն դնէ՝ զայտուցն նստուցանէ: