ՏԵԱՌՆ
ԱԲՐԱՀԱՄՈՒ
ՀԱՅՈՑ
ԿԱԹՈՒՂԻԿՈՍԻ
ԽՈՍՏՈՎԱՆՈՒԹԻՒՆ
1
Խոստովանիմ
որպէս
ուսուցին
զմեզ
Սուրբ
Գիրք,
եւ
ճշմարիտ
վարդապետք
եւ
հարք,
ՅԺԸ,
որ
ի
Նիկիա,
եւ
ՃԾ,
որ
ի
Կոստանդինուպաւլիս
եւ
Մ-քն,
որ
յԵփեսոս,
որք
միաբանութեամբ
հաստատեցին
զհաւատսն ,
եւ
զսահմանս
անշարժելի
զոր
եդին՝
ՅԺԸ
հարքն
սուրբք,
որք
ժողովեալք
ի
Սրբոյ
Հոգւոյն՝
ի
ժամանակս
իւրեանց
հալածեցին
զմոլորեցուցիչսն,
որք
են
նման
գայլոց
ապականչաց
ի
հաւտէն
Քրիստոսի։
2
Եւ
վասնզի
եմք
մեք
որդիք
եւ
ժառանգք
հաւատոց
նոցա,
զգեցեալ
զնախանձ
նոցին
եւ
զաւրացեալ
հաւատով՝
նզովեմք
զամենայն
հերետիկոսս,
զառաջինսն,
եւ
զմիջինսն,
եւ
զվերջինսն,
որպէս
նոքա
նզովեցին։
3
Նզովեմք
զԱրիոս,
վասնզի
հայհոյեաց
եւ
ասաց,
եթէ
Որդի
չէ
ի
բնութենէ
Հաւր։
4
Նզովեմք
զՄակեդոն,
որ
ասաց,
եթէ
Հոգի
Սուրբ
նուազ
է
քան
զՀայր
եւ
զՈրդի։
5
Նզովեմք
եւ
զՊաւղոս
Սամոստացի,
որ
ասաց,
թէ
Յիսուս
մարդ
էր,
եւ
իմաստութեամբ
զաւրանայր
եւ
զարգանայր։
6
Նզովեմք
զՄանի,
եւ
զՄարկիոն,
եւ
զԲարդուծան,
եւ
զԵւտիքէս,
որք
ասէին,
թէ
առաչաւք
եւ
նմանութեամբ
եւ
կարծեաւք
երեւեցաւ
Որդին
Աստուծոյ
յաշխարհս,
եւ
ոչ
առ
ճշմարտութեամբ
մարմին
եւ
հոգի
ի
սուրբ
Կուսէն
եւ
յԱստուածածնէն։
7
Նզովեմք
զԱպողինարիս,
որ
ասաց,
թէ
մարմին
առ
Աստուած
ի
սուրբ
Կուսէն,
եւ
հոգի
եւ
միտք
ոչ
առ։
8
Նզովեմք
եւ
զամպարիշտն
Նեստոր,
որ
հայհոյեաց
եւ
ասաց,
թէ
Մարիամ
չէ
Աստուածածին,
այլ
մարդ
արարեալ
եւ
ստեղծեալ,
եւ
հասանելի
եւ
ապականացու
ծնաւ։
9
Նզովեմք
եւ
զամպարիշտն
Թէոդորա,
եւ
Թէոդորոս,
եւ
Թէոդորիտոս ,
եւ
զՀիբա,
եւ
զԱկակ
Պարսիկ,
եւ
զԲարծումա,
եւ
Ծիհնա,
եւ
զպիղծ
կանոնսն
նոցա,
եւ
որք
հաւանեցան
եւ
որք
հաւանին
չար
աղանդոյն
Նեստորի,
որ
ամպարշտեցաւ
եւ
ասաց՝
զաւրութեամբ
շնորհաց
արժանի
եղեւ
Քրիստոս
լինել
բնակութիւն
Աստուծոյ
Բանին։
10
Նզովեմք
եւ
զժողովն
Քաղկեդոնի
եւ
զտոմարն
Լեւոնի,
որք
ասացին
երկու
բնութիւնս,
եւ
երկու
առաջնաւորութիւնս,
եւ
երկու
դէմս
Քրիստոսի
զկնի
միաւորութեան։
11
Նզովեմք
զՍեւեռէ
եւ
զգիրս
նորա
զապականիչ,
վասնզի
արար
հերձումն
ընդ
Աստուած
եւ
ընդ
մարմին
իւր
զկնի
միաւորութեան,
եւ
ասաց,
թէ
ապականացու
էր
մարմինն
Աստուծոյ
իբրեւ
զմարդոյ։
12
Արդ՝
ամենայն
վարդապետք
զգուշացուցին
զմեզ,
այսինքն՝
Գրիգորիոս,
եւ
Բարսեղ,
եւ
Աթանաս,
եւ
Կիւրեղ
հանդերձ
ամենեքումբք։
13
Ուսուցին
յայտնապէս
ամենեցուն.
որ
ոչ
հաւատայ ,
թէ
Աստուած
ծնաւ
ի
Մարիամայ,
եւ
չարչարեցաւ,
եւ
խաչեցաւ,
եւ
մեռաւ
վասն
մեր,
եւ
յարեաւ,
ել
յերկինս,
եւ
նստաւ
ընդ
աջմէ
Հաւր
իւրոյ,
եւ
գալոց
է
դատել
զկենդանիս
եւ
զմեռեալս,
որոյ
արքայութեան
ոչ
գոյ
վախճան՝
եղիցի
նզովեալ։
14
Վասն
այսորիկ
փառաւորեմք.
սո՛ւրբ
ես
Աստուած,
սո՛ւրբ
ես
հզաւր,
սո՛ւրբ
ես
անմահ,
որ
խաչեցար
վասն
մեր,
ողորմեա՛
մեզ։
15
Ի
վերայ
այսր
հաւատոյ
յաւելումն
ո՛չ
ընդունիմք,
վասնզի
ասաց
առաքեալ .
Եթէ
մեք
կամ
հրեշտակ
յերկնից
աւետարանեսցէ
ձեզ
աւելի
քան
զոր
լուարուքն,
նզովեա՛լ
։
