Գ
ՄԻՏՔ
ՀԱՒԱՏՈՑ
ՍՐԲՈՅՆ
ԳՐԻԳՈՐԻ
ՀԱՅՈՑ
ԼՈՒՍԱՒՈՐՉԻ
1
Ճշմարտութիւն
հաւատոյ
լոյս
է
աչաց
մտացն,
շարժմանցն
խորհրդոց
յիշատակացն,
զգացեալ
զլոյսն
գիտութեան
եւ
զիմաստութեան
շնորհաց
Հոգւոյն
Սրբոյ։
2
Որ
զառաջնորդական
միտսն
լուսաւորէ,
եւ
Գրովք
Սրբովք
յանդիման
կացուցանէ
զաներեւոյթսն,
որպէս
տեսիլս
աչաց
զարեգական
լոյս
եւ
զայլ
եւս
լոյսս.
այսպէս
երեւութանայ
աստուածային
Տէրութեանցն
մեծութիւնք
անքնինք։
3
Զի
աննման
եւ
անհամեմատ
է,
անպատում
եւ
անսահման,
անհաս
եւ
անբաւ,
այլ
հաւատով
տեսանի
եւ
իմանի
եւ
աւրհնի
յարարածոց
աներկբայ
հաւատով
ի
նեղութեան
եւ
յանդորրու.
եւ
զաւրացեալ
հաւատով`
որ
ի
Սուրբ
Երրորդութիւնն,
կայ
եւ
մնայ
անսասանելի
առ
մարտակից
հաւատոցն։
4
Զի
լուսաւորեալք
ուղիղ
հաւատովք
յանսկիզբն
Էութիւնն,
ի
մշտնջենաւոր
Լոյսն,
ի
կենդանարար
Կենդանութիւնն,
յանփոփոխ
Ճշմարտութիւնն,
մի՛
եւս
խոտորեսցուք
յունայնաբանութիւնս`
որ
ի
Հայր
եւ
յՈրդի
եւ
ի
Սուրբ
Հոգին
հայհոյութիւնք։
5
Այլ
զգրաւական
աւետեացն
շնորհաց
մի՛
իւիք
թողցուք,
զի
հասցուք
խոստացեալ
երանութեանցն
եւ
անմահութեանց
եւ
անեղծութեանց։
6
Եւ
զդարմանս
սիրոյ
բարերարութեանն
միշտ
ընկալցուք
զՏէրութեանն.
եւ
զարքայութեան
յոյսն
ի
սիրտս
մեր
հանապազ
ունել,
եւ
զկենդանարար
շնորհացն
զպարգեւսն
ոչ
մոռանալ
որ
ի
Տեառնէ.
եւ
զխնամակալութիւնն`
մերոյ
անգիտութեանս
եւ
տկարութեանս
աւգնական
ունել
ընդդէմ
հնարից
սատանայի,
որ
յամենայն
ժամ
է
թշնամի։
7
Եւ
զաւրացեալ
ի
կենաց
Առաջնորդէն
ի
խրատուց,
ըստ
աճման
հաւատոց
ի
կատարումն
առաքինութեան
եկեսցուք։
8
Եւ
յամենայն
վարս
զխրատ
սրբոցն
ի
միտս
ունել
յերեւելիս
եւ
յաներեւոյթս.
եւ
այնպէս
ծանիցես
զճշմարտութիւնն։
9
Վասն
զի
ոչ
ի
քէն
բաւես
հասու
լինել
աստուածային
մեծութեան
փառացն,
նա
եւ
ոչ
հոգեղինացն
գունդք
հրեշտակաց`
սերովբէիցն
եւ
քերովբէիցն,
եւ
ամենայն
երկնաւոր
զուարթունքն
անհաս
են
աստուածային
փառացն։
10
Մովսէս
մտերիմ
ծառայն
Աստուծոյ
զէութիւնն
քարոզեաց
մեզ,
ոչ
յինքենէ,
այլ
ի
նոյն
իսկ
յԱստուծոյ։
11
Ես
եմ,
ասէ,
Աստուած`
որ
։
12
Եւ
այսպէս
սփռեաց
յարարածս
զլոյս
աստուածային
էութեանն,
զի
անմոլար
գիտութեամբն
խոստովանեսցին
զանբաւ
մեծութիւն
փառացն,
զանծին
Իսկութիւնն
եւ
զանսկիզբն
Էութեանն
ճշմարտութիւն,
զանփոփոխ
Մշտնջենաւորութիւնն
եւ
զանհաս
եւ
զանվրէպ
զԻմաստութիւնն,
զորս
քարոզեցին
աւրէնսդիրք
եւ
աւրինապահք
ըստ
իւրաքանչիւր
շնորհի։
13
Զի
զդժնդակ
եւ
զաղտեղի
եւ
զվնասակար
ապերախտիսն
խլեսցէ,
եւ
զլուսաւոր
եւ
զշահաւոր
եւ
զաւգտակար
զերախտիսն
յորդորեսցէ
մինչեւ
ի
վախճան
ժամանակաց։
14
Եւ
այնու
փառաւորեցան
եւ
պատուեցան
արբանեակք
Բարերարին։
15
Զի
յորժամ
առաքէր
Աստուած
զՄովսէս
առ
ապերախտ
ժողովուրդն,
եցոյց
զխնամոց
իւրոց
զքաղցրութիւն,
զի
ասէ.
Գթած
եմ
ես
եւ
ողորմած,
երկայնամիտ
եւ
բազումողորմ,
եւ
զղջանամ
ի
վերայ
։
16
Զի
այսպէս
ուղղեսցէ
զվրիպեալսն
ի
շնորհէն,
եւ
նորոգեսցէ
վերստին
ամենակալ
զաւրութեամբն
եւ
ամենառատ
պարգեւատու
սիրովն,
որ
յորդեգրութեան
շնորհ։
17
Եւ
այսպիսեաւք
ազատ
առաքինութեամբ
յանարատ
սրբութիւնն
փափագանաւք
միացուցանէ
լուսաւորս
յաշխարհիս
Ամենասուրբ
Երրորդութիւնն
եւ
յորդեգրութիւն
կարգէ
անփոփոխ
ճշմարտութեամբն։
18
Զի
Տէրն
է
այսոցիկ
արուեստից
արուեստաւոր.
աշակերտս
ստանալ
եւ
նահատակս
առաքինիս
եւ
ճշմարտութեան
գործակիցս
յիւրոց
արարածոց,
զի
այս
տեսուչք
հոգւոց
եւ
մարմնոց
լինիցին
ի
սէրն
Աստուծոյ
հեռաւորաց
եւ
մերձաւորաց։
19
Արդ,
հաւատովք
ճշմարտութեան
եւ
առաքինութեան
հանդիսիւքն,
արդարութեամբ
եւ
սրբութեամբ
լիցուք
հաստատեալք
յաներեւոյթ
մեծութեանն
ի
փառսն,
որ
անքնին
է
եւ
անպատում
ըստ
աւետեացն
անսպառ
եւ
անճառ
փառաւորութեանն։
20
Եւ
անզեղջ
սրտիւ
եւ
ճշմարիտ
խոստովանութեամբս
աւրհնել
զանքնին
Արարիչն,
եւ
անշարժ
մնալ
ի
յոյսն
կենդանի
եւ
հանգստարար
հանգիստն
որպէս
երեւմամբք
լինել.
Զոր
ակն
ոչ
ետես,
եւ
ունկն
ոչ
լուաւ,
եւ
ի
սիրտ
մարդոյ
ոչ
անկաւ,
զոր
պատրաստեաց
Աստուած
սիրելեաց
։
21
Զի
անճառ
է
բարութիւնքն,
զոր
վայելեն
սուրբքն
բորբոքմամբ
խնամոց
եւ
կենդանարար
սիրոյն
Աստուծոյ։
22
Ի
վերայ
այսր
ամենայնի
գոհանալ
պարտիմք
միշտ
զարարչական
խնամոցն,
որ
արժանիս
առնէ
այնքան
բարեաց
երեւելեաւք
եւ
աներեւութիւք։
23
Եւ
աւրհնելով
աւրհնեսցուք
զանմահ
Տէրութիւնն
ի
տուէ
եւ
ի
գիշերի
անմեղկելի
սիրով,
մտերիմ
կամաւք
եւ
անարատ
սրբութեամբ.
անմոռաց
յիշատակաւք
զխնամս
սրբութեանն
ի
մտի
ունել
ի
գովեստ
փառացն
Աստուծոյ`
վկայութեամբ
հաճոյից
նորա։
24
Զի
որպէս
ճառագայթք
արեգական
յառաջ
ընթանան
եւ
զկնի
ծաւալին,
այսպէս
յառաջ
ճշմարտութիւն
էութեանն,
անփոփոխ
իսկութիւնն,
որ
անհաս
է
քան
զմիտս
եւ
զխորհուրդս,
որ
պատմի
նախ
քան
զարարածս
եւ
յետոյ
քան
զյաւիտեանս
յաւիտենից,
որ
ի
վերոյ
քան
զերկինս
երկնից
եւ
ի
խոնարհ
քան
զանդունդս
ծովու.
որ
յանբաւութեան
կայ
եւ
մնայ։
25
Զմիոյ
անսկիզբն
Էութեան
բարերար
կամացն
ունին
զայցելութիւն
յԱրարչէն
արարածք.
զի
այնպէս
անսահման
է
եւ
անկշիռ,
անբաւ
եւ
յստակ
աղբիւր,
եւ
ամենազաւր
եւ
ամենակալ։
26
Կեանք
է
եւ
կեցուցիչ,
լոյս
մշտնջենաւոր,
ահեղ,
հզաւր,
ամէնիմաստ
եւ
յառաջագէտ,
բարերար
եւ
տուող
բարեաց,
գթած
եւ
ողորմած,
ներող
եւ
երկայնամիտ,
սուրբ
սրբոց
եւ
մաքրութիւն
ամենայն
արարածոց։
27
Զի
եթէ
բիւրաւոր
զաւրք
անմարմնոցն
եւ
լուսաւորք
երկնից
եւ
որ
երեւինս
եւ
որ
ոչն
երեւին
եւ
որդիք
մարդկան
եւ
որ
ի
յերկրի
են
եւ
ի
ծովու
անբաւ
կենդանիք
եւ
որ
այլ
եւս
ի
նոսա
անշունչք
արարածք
ի
լեզուս
գայցեն,
բան
գովութեան
ոչ
բաւեն
ըստ
նորա
մեծութեանն
փառացն
գովութիւն
մատուցանել
զարժանն
իւր։
28
Արդ,
որ
այնքան
անհունն
է
մեծութեամբ
փառաւք,
եւ
բարձրագոյն
քան
զամենայն
իմանալիս
եւ
տեսանելիս,
այլ
խոնարհի
յարարածս
եւ
իմանի
եւ
տեսանի
ըստ
մերում
զաւրութեան
եւ
խնամոց
իւրոց։
29
Եւ
հրեշտակք,
որ
քան
զմիտս
մարդկան
սրագոյնք
են,
ոչ
բաւեն
հասու
լինել
մասին,
զիա՞րդ
կարասցուք
մեք
երկրաւորքս
հասու
լինել
փառացն։
30
Զի
ոչ
ոք
գիտէ,
ասէ,
զՀայր,
բայց
Որդի.
եւ
ոչ
զՈրդի
եւ
զՀոգի,
եթէ
ոչ
։
31
Իսկ
խնամք
բարերար
կամաց
սիրոյն
Աստուծոյ
բազմարուեստ
դարմանաւք,
որ
յանսկիզբն
էութենէն
եւ
յանփոփոխ
մշտնջենաւորութենէն,
տնաւրինէ
յարարածս
ի
հովուել
եւ
ի
խնամել,
Ամենասուրբ
Երրորդութիւնն,
որ
լին
է
ամենարուեստ
բարուք։
32
Զի
բազմառատ
շնորհաւք
իւրովք
եւ
կենարար
առաքինի
ընտրեալ
առաքինութեամբն
յերանելի
հանգիստն
ժողովէ
եւ
փառաւք
պսակէ
ի
մշտնջենաւոր
եւ
յանուշակ
պարգեւսն։
33
Զի
վասն
այսորիկ
ստեղծ
Արարիչն
զզաւրս
հրեշտակաց
եւ
զմարդիկ
յանձնիշխան
կամս,
զի
ընտրութեամբ
հոգեւոր
աւրինացն
փոփոխումն
առցեն.
ի
փոքրկութենէ
զմեծութիւն,
յանարգութենէ
զպատիւ,
յապականութենէ
զանապականութիւն,
ի
զանմահութիւն
Աստուածութեանն`
որ
ի
Քրիստոս
Յիսուս։
34
Ուր
չիք
փոփոխումն
ժամանակաց
եւ
հանումն
բարեաց
տուելոց
յարքայութեանն
Աստուծոյ։
35
Միշտ
ի
մշտնջենաւոր
երանութիւնսն
վայելել
ի
փառս
Ամենասուրբ
Երրորդութեանն
Հաւր
եւ
Որդւոյ
եւ
Հոգւոյն
Սրբոյ
յաւիտեանս
յաւիտենից.
ամէն։
