Եւ
տիրէ
ընդ
նորա
Աբդլայ,
եւ
առաքէ
զեղբայր
իւր
զմիւս
Աբդլա
շրջել
ընդ
ամենայն
աշխարհս
իշխանութեանն
իւրոյ:
Որ
նախ
ելեալ
յաշխարհս
Հայոց՝
բազում
վշտօք
եւ
նեղութեամք
վտանգէր
զամենեսին
եւ
հասուցանէր
ի
չքաւորութիւն
տնանկութեան,
մինչեւ
ապահանջել
հարկս
եւ
ի
մեռելոցն:
Եւ
զամենայն
բազմութիւն
որբոց
եւ
այրեաց
չարալլուկ
տառապեցուցանէր.
վտանգէր
զքահանայս
եւ
զպաշտօնեայս
աստուածային
խորանին
խոշտանգանօք
եւ
քքօք
այպանութեան
եւ
գանիւք՝
ի
յայտ
ածել
զանուանս
վախճանելոցն
եւ
զընտանիս
նոցուն:
Խոշտանգէր
եւ
զբնակիչս
աշխարհիս
բռնագոյն
եւ
դառն
հարկապահանջութեամբ,
առնուլ
ըստ
գլխոյ
բազում
զուզէս
արծաթոյ,
եւ
դնել
կնիք
կապարեայ
յամենեցուն
պարանոցս:
Իսկ
տոհմ
նախարարացն
որ
կամաւ
եւ
որ
յակամայ
յաճախէին
տալ
ընծայս
ձիոց
ջորւոց
եւ
հանդերձից
պատուականաց
եւ
զայլ
մթերս
ոսկւոյ
եւ
արծաթոյ,
որպէս
զի
կարասցեն
լնուլ
զբերան
վիշապին
որ
յարձակեալ
էր
ապականել
զերկիրս:
Եւ
նորա
լցեալ
զանյագութիւն
չարընկալ
որովայնին՝
անցանէր
ընդ
կողմն
Պարսից
եւ
Մարաց
մինչեւ
յաշխարհն
Խորասան,
եւ
անդուստ
յԵգիպտոս
եւ
ի
Պենտապոլսական
աշխարհն
մինչեւ
ցԱփրիկայ:
Եւ
ամենայն
ուրեք
ուր
եւ
հասանէր՝
զյափշտակօղ
բարս
ագահութեանն
իբրեւ
զվարմ
ձգեալ
ի
տամբիոն՝
որսայր
զկենաց
մարդկան
զհետեւանս,
մինչեւ
կոչել
յիւրական
ազգէն
անուն
զլացութեան
նորա
հայր
դանգի.
զի
որպէս
բանից
կարգ
է
ասել՝
զդանգ
առաւել
քան
զԱստուած
մեծարէր:
Եւ
իբրեւ
գնացեալ
մեկնեցաւ
յաշխարհէս,
թողոյր
հրամանատար
դատաւորութեան
եւ
հարկապահանջութեան
ի
վերայ
աշխարհիս
Հայոց
զԵզիտ
որդի
Ուսագի:
Եւ
Եզիտ
կացուցանէր
ի
վերայ
աշխարհիս
իշխան
ի
նախարարացն
Հայոց
զԻսահակ
որդի
Բագրատայ
ի
նոյն
տանէ
իշխանին
Աշոտոյ,
որ
էր
որդի
հօրեղբօր
նորա,
այր
գեղաղէշ
երեսօք
եւ
երեւելի
հասակաւ
եւ
ազնուական
բնութեամբ
եւ
ծանօթ
երկիւղին
Աստուծոյ:
Եւ
առաջնորդէր
զօրաց
իւրոց
ակամայութեամբ
կոխել
զաշխատութիւն
մարտիցն
ուր
եւ
առաքէր.
զի
յայնմհետէ
հատաւ
սակ
արծաթոյն,
որ
գայր
ամի
ամի
յարքունուստ
զօրացն
Հայոց:
Եւ
զհամար
հեծելոցն
պահանջէին
յիշխանացն.
եւ
հարկ
լինէր
ի
տանց
իւրեանց
հանդերձել
զգունդս
զօրացն
եւ
զընթացս
զրավաստակ
աշխատութեանցն
ողջ
պահել:
Եւ
Աբդլայն
լցեալ
զգ
ամ
իշխանութեանն
վախճաներ։
Եւ
առնոյր
զիշխանութիւն
նորա
եղբայր
նորին
միւս
Աբդլա
ամս
իբ:
