Ո'վ 
   
    գեղեցիկ 
   
    կոյս, 
   
    տալիթայ 
   
    Մարիեամ,
   
    Մուպարաք 
   
    եւզուի 
   
    կատար, 
   
    հէսրաթէմ,
   
    Եկաւ 
   
    եհաս 
   
    ջուրն 
   
    ի 
   
    բերանս, 
   
    կու 
   
    դողամ,
   
    Հասրէթըմ 
   
    վար, 
   
    պուլպուլ 
   
    կիպի 
   
    պէն 
   
    մաթամ:
 
   
    Վայ 
   
    ասելով 
   
    ծնկցի, 
   
    անկիմ, 
   
    թավալիմ,
   
    Յինէեաթ 
   
    սէնտան 
   
    օլուրսայ` 
   
    ղուրթիլիմ,
   
    Քահանայ 
   
    եմ 
   
    անուամբ, 
   
    շատ 
   
    մեղօք 
   
    լի 
   
    եմ,
   
    Րահմէթն 
   
    չօխ 
   
    էիսան 
   
    էյլայ 
   
    քի 
   
    պիլիմ:
 
   
    Անհնար 
   
    է 
   
    մարդ-հողածին 
   
    զքեզ 
   
    ճառէ,
   
    Ղուտրէտթէն 
   
    սու 
   
    իչան 
   
    ապի 
   
    հէեաթէ,
   
    Տկար 
   
    մտօք 
   
    լեզուս 
   
    այս 
   
    չափ 
   
    զքեզ 
   
    գովէ,
   
    Տուրուքեան 
   
    օլմիշսըն 
   
    լալ 
   
    ու 
   
    կուհարէ:
 
   
    Նայիմ 
   
    աչօք 
   
    ի 
   
    քեզ, 
   
    սուրբ 
   
    կոյս 
   
    տիրուհի,
   
    Հասրէթըմ 
   
    վար 
   
    տայիմայ 
   
    կեօրսէմ 
   
    սէնի,
   
    Ինձ 
   
    ողորմեա 
   
    աւուրն 
   
    ահեղ 
   
    ատէնի,
   
    Հար 
   
    սահար 
   
    պուտըր 
   
    տիլակըմ, 
   
    մուրվէթ 
   
    քէնի:
 
   
    Է', 
   
    տիրածին 
   
    կոյս, 
   
    Մարիեամ 
   
    աննման,
   
    Վիճուտմլայ 
   
    սանայ 
   
    թափտմ 
   
    պիկուման,
   
    Ինձ 
   
    ողորմեա, 
   
    մեղաւոր 
   
    եմ 
   
    քո 
   
    ծառայն,
   
    Մուպարաք 
   
    եւզուի 
   
    կեօստար 
   
    հար 
   
    զաման:
 
   
    Սիրոյ 
   
    կուսին 
   
    սիրտս 
   
    շատ 
   
    կարօտանայ,
   
    Ղալպըմ 
   
    տօլու 
   
    իմանիլէն 
   
    զիատայ,
   
    Շատ 
   
    մեղք 
   
    ունիմ, 
   
    Որդոյդ 
   
    սիրոյն 
   
    ազատեա,
   
    Սանայ 
   
    եասիր 
   
    Ովանէս 
   
    քէշիշ 
   
    էտնայ:
 
   
    Էական 
   
    բանին 
   
    անեղին 
   
    դու 
   
    տաճար,
   
    Օնիքի 
   
    միլաթայ 
   
    գըլտն 
   
    սան 
   
    նազար,
   
    Երկոտասան 
   
    ազգաց 
   
    միջին 
   
    ընտրեցար,
   
    Մուրվէթ 
   
    քեանի 
   
    սէնի 
   
    պուլտմ 
   
    հար 
   
    սահար:
 
   
    Րոպէից 
   
    արեգակն 
   
    ծնար 
   
    անհնար,
   
    Սաֆիուլլահ 
   
    սանայ 
   
    ղլմիշտր 
   
    նէզար,
   
    Բարեխօսեա 
   
    մեղաւորիս 
   
    անդադար,
   
    Րուզ 
   
    ուշապհ 
   
    ահ 
   
    էթմատան 
   
    ղուլպմ 
   
    եանար:
 
   
    Էացաւ 
   
    ի 
   
    քեզ 
   
    Սուրբ 
   
    Հոգին 
   
    սխրալի,
   
    Արի 
   
    ղզան 
   
    թանղրմըն 
   
    վալիտէսի,
   
    Մօրէ 
   
    ծնայ 
   
    մեղօք 
   
    եւ 
   
    աշխարհ 
   
    եկի,
   
    Ահ 
   
    էտարմ 
   
    կիճայ 
   
    կունտուզ 
   
    պիլահի:
 
   
    Ցանկայ 
   
    սիրտ 
   
    իմ 
   
    եւ 
   
    փափագի 
   
    սուրբ 
   
    տեսուն,
   
    Էտնայ 
   
    ղուլնամ 
   
    ֆարմաննայ 
   
    զապուն,
   
    Թվին 
   
    հազար 
   
    հարիւր 
   
    եւ 
   
    տասնընուն,
   
    Ովանէս 
   
    քէշիշ 
   
    ղուլընդր, 
   
    է'յ 
   
    խաթուն: