Տաղեր

Պատմեմ ձեզ բան ողորմելի եւ խղճական,
Վասն մեռեալ եղբօրս այս յոյժ սիրական,
Սա էր ծաղիկ գարնանային որպէս շուշան
Եւ գոյնզգոյն հոտով փայլէր յոյժ զանազան:

Այսօր էհաս դառն հրաւէր, սաստիկ հրաման,
Կոչեաց զսա յօտար երկիր վտարական,
Ո'չ սիրելի, ո'չ բարեկամ ասպնջական,
Ո'չ հայր եւ մայր, ո'չ քոյր, եղբայր խնամական:

Ւիւսեաց մեռեալն զբանս իւր յարմարական
Եւ զգանգատք սրտին ասաց խրատական.
Յիս նայեցէք, իմ սիրելիք, դուք միաբան,
Ականջ դրէք ինձ, որ մեռեալս եմ մարմնական:

Ղամբար էի երէկ ի մէջ ձեր փայլական,
Այսօր շիջուցեալ եմ, մեռեալ խաւարական,
Այս իմ ճարտար լեզուս, որ կայր յոյժ քաղցրական,
Այսօր կապեալ եւ կարկամեալ իբրեւ զանբան:

Ուրախ էի անձամբ իմով գեղեցկական,
Որ ցանկային զիս տեսանել որդիք մարդկան,
Այսօր մեռեալ, անշունչ դնեմ աղտեղական,
Իմ ցանկացողքս լինեն յինէն փախստական:

Սիրասնունդ շուտով աչուերս իմ ծովական,
Խաւարեցան իբրեւ գիշեր յոյժ մթական,
Այլեւ ականջքս իմ գեղեցիկ լսողական,
Այսօր կալեալ, խփեալ եղեն քարանման:

Իմ հայրն եւ մայրն, որ զիս սիրեն ծնօղական,
Ամենայն օր զիս գգուէին սիրողական,
Այսօր թողուն եւ հեռանան օտարական
Եւ այլ չյիշեն, թէ ծնունդ ունիմք մեք յաւիտեան:

Է' այս զարմանք եւ սքանչելի գործ տեւական,
Որ մէկ ժամիկ չկամէին զիս զատական,
Այսօր կանգնին խիստ անողորմ եւ միաբան,
Մերկիկ հանեն զիս յիմ տանէն ողորմական:

Սրտով լացի, իմ հայր եւ մայրն նայեցայ,
Իմ քոյր, եղբայր, իմ սիրելիք ամէնն որ կայ,
Ինձ խղճացէք, ողորմեցէք, ասի նոցա,
Զի դեռ մանուկ եմ, գնեցէք, մինչ հոգի կայ:

Ամենքն եղեն ինձի համար իբրեւ զանբան,
Մէկն չեղաւ ինձ սիրելի կամ բարեկամ,
Մարմնով կամ ի մէջ հրոյ տոչորական,
Մէկ մի չեղեւ ինձ դեղ կենաց բժշկական:

Կապէկս հանին իմ թեւերէս զօրեղական,
Զօղերս առին ի յականջէս յոյժ սիրական,
Զմատնեկս հանեցին ի մատէս փափագական,
Զիս թողեցին զէտ զգերի անճարական:

Այլ ճար չունիմ ես ի ձեռնէ խնամողական,
Թողէք հայիմ դէպ ի ծնօղս իմ մարմնական,
Լալով ասեմ, թէ է՞ր ծնայք զիս խնդական,
Երբ այս էր իմ փափակութիւն աշխարհական:

Ւիւծեալ հոգւով, մաշեալ մարմնով եւ լալական,
Կու բաժանիմ յամէն դիհաց օտարական,
Երանի է նոցա ասեմ, որք ոչ ծնան
Եւ կամ նոցա, որք ոչ մեղօք ի հող մտան: