Տաղեր

Սրտովս եւ հոգովս մոլար հեռացեալ եմ ես ոչխարէն,
Հովիւ բարի զիս խնդրեա զմոլորեալս ի սուրբ քո հօտէն:

Առ մոլար գերիս, նայեա որ զերծիմ ի չար գազանէն,
Կամիմ, փափագիմ, ցանկամ զգիւտ իմ խնդրեմ ես ի քէն:

Րաբունուն բերան, Տէր իմ քարոզէս յԱւետարանէն,
Բառնամ զմոլորեալն յուսովս չզրկիմ ի լուսոյ երամէն:

Գերոյս հաւատարիմ է բանըդ ջրով եմ ծնեալ հոգեղէն,
Հոգիս փափագէ, թալկտի պապակի ի քո կարօտէն:

Ի գուբ խաւարի անկայ մթացեալ ի մեղաց ներկէն,
Անպարտ արեամբդ ես գնեալ ազատեա զիս այս խաւարէն:

Սեւ մուխ, չար արձան եղայ ատելի աղտեղի գործէն,
Երկիմ, սասանիմ, դողամ ահագին աւուրն ահեղէն:

Եւ տուր ինձ խոնարհութիւն դարձո զքար սիրտ իմ մսեղէն,
Շնորհեա արտասուս բազում զինչ բխէ աղբիւր ի քարէն:

Րամից մարդկան արեգակն ի ծագաց ի ծագ աշխարհէն,
Լուսոյ ստեղծիչ ես դու մի' բարձի թողուր զիս ի քէն:

Է, Տէր իմ, դիւրին է քեզ չէ դժար փրկել ի չարէն,
Խեղճեմ, անճարակ, անճար ազատման ճարակս, ճարս ի քէն:

Ցաւօք աշխարհս եկի թէ գանձեմ հոգեւոր շահէն,
Ի քո աւազակացն ՚ւ մեղաց թմրեցայ, զինչս առին, դողամ ի ցրտէն:

Այնպէս զիս մերկացուցին զինչ մեկնի տերեւն ի ծառէն,
Մեղաց հողմն յիս շնչեաց մեկնեաց զիս եօթն խորհրդէն:

Յորժամ մթնայ յերկին եւ կայծակ ձայն ելանէ ամպէն,
Ամէն հողեղէն ծնունդ սարսափի ահարկու ձայնէն:

Րամեալ մեղքս է իմ սեւ ամպ երկնչիմ ի հրոյ կարկտէն,
Յորժամ մտածեմ ես զայն սասանի ոսկերքս ի ամէն:

Ի մէջ ուռկանի անկած ակամայ ձուկն հանեն ի ջրէն,
Խղճիկ թաւալի արտաքս եւ մեռնի ի ջուրն կարօտէն:

Հայիմ ի գարնան օրերն որ ելնէ ծաղիկն ի ճղէն,
Կարող Տէր, զիս ծաղկեցո նորոգեա նորոգ հոգեղէն:

Այլ Երեմիայ ողբէր զէլ ողբաց ողբալէն,
Պիտէր նոր կրկին ողբայր զգերիս ի չար գիտողէն:

Լամ ես ու չունիմ ճարակ ո'չ այլ մարդ կայ մնալ աստէն,
Տանին զիս, չունիմ պաշար նեղ, անձուկ ճանփուս հրեղէն:

Ահա մօտ եղեւ օրերս խորտակի սափորս աղբերէն,
Զքո սիրելիքդ ունիմ` բարեխօսուած ի Կուսէն:

Պարտ է քեզ այրի մոլար ջանք առնել ելնել ի ծովէն,
ԶՔրիստոս աստուած քեզ յոյս դիր որ փրկէ զքեզ անքուն որդէն:

Բանիւ գանգատիկ չլինի չեմ կարել զերծիլ ի չարէն,
Անկայ ես անկեալ գերիս օգնութիւն խնդրեմ ես ի քէն:

Եւ թէ զարժանին սիրես զինչ զարմանք լինի արժանէն,
Առ իս` անարժանս նայեա ՚ւ ըստ գթոյն օծող կնոջէն:

Րաբուն բարի, Տէր Յիսուս չի գարշար անարգ հիւանդէն,
Եւ մի', Տէր, յինէն գարշիր ի հոտեալ վիրաց գարշութենէն:

Թէպէտ բազում մեղք ունիմ մեղական եմ, մարդ հողեղէն,
Անմեղ բնութիւն իմ, Տէր իմ օգնութիւն խնդրեմ ես ի քէն:

Ինձ ողորմեա` այրոյս այրի եմ, ընկեր եմ կարգէն,
Երիցս ուրացայ զզքեզ այնպէս թող ինձ, Տէր, ապաւէն:

Լուծայ, եղծայ, հող եղայ թվական թվէ ի գրէն,
Լինի թվական ԲԱՌԻԿ ծուռ զատիկ լինի յունարէն: