Տաղեր

Խաղո՛ղ, զքեզ գովել պիտի, բոլոր պտղովդ հաւասար,
Զի դու միայն ես գեղեցիկ, ամէն պտղոյ թաճ ու սալվար:

Թէլդ է քաշած յոսկոյն միջէն, դու մարգարիտ` յոսկին ի շար,
Քո մէկ պտուղդ աժէ ճօհար, տպազիոն ակն ու գոհար:

Ազգ մի թուխ, ազգ մի սպիտակ, ազգ մի կարմիր, որ լոյս կու տար,
Ազգ մի դեղին խնկի նման, անուշահոտ մուշկ ու ամպար:

Դու ի դրախտէն մեզ արմաղան, ի յԱրարչէն պարգեւեցար,
Հոտով անուշ, գունովդ պազծառ, մարդ քո սիրովդ ոչ յագենար:

Անմահութեան պտուղ ես դու, որ յաշխարհիս մէջն բուսար,
Զքեզ հրեշտակն եբեր Նոյի, որ քո պտղովդ ուրախանայր:

Զքեզ քաղեն տանին հնձան, ճմլեն ու տան զքեզ յիրար,
Վարդի նման ջուր կու բխես, գետի նման յորդոր գնայր:

Տանին լնուն զքեզ ի կարաս, առանց կրակի քո եռդ գայր,
Շատ թագաւորք ժողվին առ քեզ, մեծ մեծ իշխանք եւ հոքմարար:

Զթագաւորաց սիրտն բանաս եւ տէր այնես քաղքի հազար,
Թէ նա ունէր հազար չարկամ, նայ քո սիրովն մոռանայր:

Թէ բարկացեր լինի մարդոյ, կամ թէ խոցեալ զինքն դիժար,
Յայնժամ խմէ կաթ մի քենէ, բաշխէր զամէնն եւ հաշտենայր:

Յորժամ խմէ աղքատն ի քէն, որ զհացն ու զջուրն մուրանար,
Նա եւ լինի տէր աշխարհիս, արարածոցս պարապար:

Յորժամ խմէ կոյրն ի քէնէ, որ ի մօրէն ծներ խաւար,
Հանց քաղաքաց տայ մեկնութիւն, որ չէր տեսեր, չունի խապար:

Յորժամ խմէ մունճն ի քէնէ, որ ի լեզւէն քամ ու տկար,
Զերդ զթութակն առնու լեզուն, մասխարանայ քան զդիւահար:

Ձեռօքն սուրբ քահանայից պատարագիս յամէն տաճար,
Դու հիւանդաց լինիս բժիշկ, մեղաւորացն քաւարար:

Շատ խռովարար հաշտեցնես, սքաւորաց ես մխիթար,
Սերովբէից ես դուն նման, քերովբէիցն հաւասար:

Ո՛վ Սարկաւագ Բերդակացի, դու ի գինուն ի՞նչ շահեցար,
Այնչափ ունիս սէր հետ գինուն, որ գովեցիր սրտովդ յոժար:

Գէմ ես չունիմ գինոյ կարիք, ես բաժակին եմ խզմաթքար,
Ես զբաժակն գովեցի, որ մեր հոգուն է լուսարար: