Տաղեր

Զառաջն պարտ է մեծ վարդապետին
Եւ ամէն կարգաւորք ըստ իւր նմանին,
Յամենայն մարդիկ եւ իւր դրացին,
Սիրել զընկերն իւր հաւասար անձին:

Աղաւնոյն նման եւ սուրբ ոչխարին,
Զոր միմեանք սիրելոյն երամով շրջին,
Մեր Տէրն որ ասէ սուրբ Աւետարանին,
Սիրել զընկերն իւր հաւասար անձին:

Քեզ տամ խրատ, ո'վ մարդ, դու լսէ,
Ընկերսիրութեամբ մեղքդ քո քաւէ
Անբան անասունքն մեզ յօրինակ է,
Եւ միայն շուն զշունն զիրար կու ատէ:

Առանց սիրոյ մարդն եւ շուն նմանին
Եւ ամէն բարի գործն իւր իզուր կու դատին,
Յոյժ երանի տամ իմաստուն մարդին,
Որ զընկերն իւր սիրէ հաւասար անձին:

Րաբի, րաբի գոչէ, որ կեղծաւորն է:
Կերպարանօքն իւր արդար ցուցանէ,
Ի ցոյցս մարդկան գործ բարի շարժէ,
Եւ աստուծոյ փառացն անմասն ելանէ:

՚Ւ յետեւեցայ ես ամէն չարոյ,
Յունայնացեալ եմ գործոցս բարոյ,
Որ չունիմ սէր ետ իմ ընկերոյ,
Վա'յ ինձ աւուրն այն, որ դատէ ըստ իմ գործոյ:

Երբ սուրբ Գաբրիէլն փողն որ հնչէ,
Հոգիս յոյժ բազում դողացեալ սարսէ
Եւ զիմ չար գործն ամէնն յայտնէ,
Վա'յ մարդոյն յայնմիկ, որ զընկերն իւր ատէ:

Արտասուօք աղաչեմ, սուրբ կոյս Մարիամ,
Զիս մի' ձգեր աչացդ ի յամենայն ժամ,
Արժանացո զիս քոյ տեսութեան,
Զի եղջիւր գոչեցար վասն մեր փրկութեան:

Յորժամ բազմեալ նստի ի կալն յՈւռնային
Սուրբ կոյսէդ ծնեալն քո Յիսուս որդին,
Ո'վ մայր աստուծոյ, սուրբ Աստուածածին,
Ողորմեա Զաքէի, ի զայս երգողին: