Տաղեր

Ահա եղեւ օրհնեալ գարուն,
Արժանացաք անբաւ բարուն,
Երանի տամ պիւլպիւլ ձագուն,
Որ թմրեալ կայ վարդին սիրուն:

Վարդն է բացուէր մէջ բաղչանուն,
Համօրէն ծաղկամբք գոյնզգոյն,
Պիւլպիւլն է դիւանէ մեաճլուն.
Վասն այն զմայլի վարդին սիրուն:

Երեւեցաւ ի մէջ այգուն,
Զէտ արուսեակ առաւօտուն,
Ծագէ ի վերայ պիւլպիւլնուն.
Վասն այն զմայլի վարդին սիրուն:

Տիպն է վարդին նման արփոյն,
Ցօղն իջանէ առաւօտուն,
Բացուի տերեւն քաղցրիկ օդոյն.
Վասն այն զմայլի վարդին սիրուն:

Ի ճղին բազմի վարդենոյն,
Կու սպասէ բացուիլ ղօնճանոյն,
Կարմիր, սպիտակ երանգ գունոյն.
Վասն այն զմայլի վարդին սիրուն:

Քաղցր եղանակ պիւլպիւլներուն,
Երգեն զանազան գոյնզգոյն
Ի յօդ հանդարտ շնչել հողմոյն.
Վասն այն զմայլի վարդին սիրուն:

Է', իմ եղբարք եւ հարք սիրուն,
Ձայնակցեսցուք հետ պիւլպիւլնուն,
Յիշեմք զԱւետիսն ի Կապոսուն
Եւ մեք զմայլիմք զմիմեանց սիրուն:

Նազելի պարոն Խաչատուր,
Աւետիքէ, որ եմ քեզ հիւր,
Ընկալ զերգս այս աստուածատուր,
Ցօղեայ ի քեզ հոգւոյն աղբիւր: