Տաղեր

Աւրհնեալ գովեալ անուն անմահ արքային,
Գովեալ, փառաւորեալ խորհուրդ անքնին,
Անհատաբար բխումն անճառելի,
Անպատմել է բանն իւր աստուածային:

Զերկինս կազմեաց աթոռ իւրոյ տերութեան,
Զիննակ դաս հրեշտակաց փառաբանութեան,
Զոր միշտ օրհնաբանեն զՏէրն վերնական,
Անլռելի յնչմամբ օրհնեն քաղցրաձայն:

Ասաց` բուսոց, տնկոց բուսանել յերկրի
Աճումն անասնոց, գազանաց յերկրի,
Կանք եւ թռչունք, ձկունք բազմանալ ծովի,
Լուսին եւ արեգակն ի զարդ աշխարհի:

Րենական սրտիւ, լուսով դրախտն շինեաց
Անպատմելի ցանկօք զնա շրջապատեաց,
Ազգի ազգի գունով զնա զարդարեաց,
Լուսով անճառելի նա ճառագայթեաց:

Ի պատկերն ո՛չ գոլով ստեղծուածքն ամենայն,
Էառ զհողն ի ձեռն եւ ստեղծած զԱդամ
Եւ եդ զնա ի դրախտն լուսանման,
Անուանեց թագաւոր եւ տէր եւ իշխան:

Ապա էառ զԵւայ կողէն յԱդամայ,
Ուտել անմահ պտղոյն, որն ի դրախտին կայ,
Բան ծառ մի պատուիրաց, թէ չուտել նմա
Եւ յորժամ կերիցէ մահու տիրանայ:

Յայնժամ նախաձեցաւ ան չար թշնամին
Եւ ետ ուտել պտուղ, պատուերն Տիրին,
Շատ ամ տանջանք յանձնեցաւ… նախին,
Քրտունք, փուշ եւ տատասք եւ մութն ընդ նմին:

Ջահն լուսապայծառ արքան երկնային,
Քաղցր եւ մարդասէր կամքն աստուածային,
Եհեղ զիւր սուրբ արիւն Ադամայ գլխին,
Ազատեաց նախահայրն եւ ի դրախտին:

Ուրախութիւն եղեւ դասուց հրեշտակաց
Եւ պար առեալ ցնծան դասքն հայրապետաց,
Խնդան սուրբ մարգարէք եւ ջոկ կուսանաց,
Հրճուին սուրբ առաքեալք եւ հոյլք մարտիրոսաց:

Ւիւսեալ անճառելի դրախտն աստուածային,
Որ միշտ եւ հանապազ է լուսով իլի,
Ո՛չ մութն եւ ո՛չ գիշերն անդող երեւի,
Անուշահոտ բուրումն է զարմանալի:

Ղամարափայլ ծառեր պտղով զանազան,
Որ տեսութեամբ անհաս է յաչս մարդկան,
Հոտով մալյալ է դրախտն անմահական,
Արփիափայլ հրաշով է լուսանման:

Եւ ծաղկունքն անթառամ լուսով զարդարած,
Զոր փող տարսոնացին Տէրն յափշտակեաց,
Ետես զարմանալին եւ ահիւ սարսաց,
Զոր աչք որ ոչ ետես, Տէր մեզ պատրաստեաց:

Ցանկալին հրեշտակաց` դրախտ ադամային,
Ենօք եւ Եղիայ սիրով հարցեցին,
Պահօք եւ աղօթիւք խնդիրք արարին,
Զոր Տէրն կատարեաց զփափագ նոցին:

Ի քէն հայցեմ խնդիր, Տէր ամէնառատ,
Ազարիայ փափագ է, դրախտին հասրաթ,
Որպէս աւազակին բացեր զդրախտ,
Ետես զանճառելին` չմնաց հասրաթ: