Թուղթ Գիւտայ եպիսկոպոսի առ սուրբն Վաչէ

       ԹՈՒՂԹ ԳԻՒՏԱՅ ԵՊԻՍԿՈՊՈՍԻ ԱՌ ՍՈՒՐԲՆ ՎԱՉԷ
       1 Լի երկնաւոր շնորհաւքն Աստուծոյ, ողջոյն։ 2  Ի ճառս սուրբ սիրոյ քո առաքինութեան ի կամս կամաց անձին իմոյ բախեցան միտք իմ երկնաւոր զաւրութեամբ։ 3 Յաւժարեցի պատմող լինել բանիւ,  եւ ահ անկաւ ինձ մեծ եւ ահագին եւ բարձրագոյն քան զերկնի երկինս եւ խորագոյն քան զներքին կիսագունդն. եւ յամենայն կողմանց շուրջ պաշարեաց զիս ի վեր եւ ի վայր, ի վերջ եւ յառաջ, յաջ եւ յահեակ։ 4  Փախչել ոչ կարեմ եւ խորամուխ լինել երկնչիմ։ 5  Մի՛ եթէ գուցէ ընկղմիցիմ իբրեւ զՊետրոս առաքեալն ի ծով անդնդային , բայց եթէ Տէր Յիսուս ձեռն կարկառուցու յաւգնականութիւն։
       6 Յայս սակաւ քաջալերեցայց եւ յանմուխդ մխեցայց։ 7  Քանզի բան ունիմ մտաց գործի, եթէ գտցի ինչ հիւթ յաննիւթ հոգեկիր յառաքինութենէ արանց քաջաց, որք զհրեշտակս ածին ի զարմացումն եւ անգիր աւրինաւք անձամբ անձանց աւրէնք եղեն, եւ զառանց աւրինաց Տէրն ի վեր ծանեան եւ զեղեալսն գիտացին ընդ աւրինաւք, եւ առանց միջնորդի եւ մարգարէի ուրուք եւ կամ երկնաւոր հրեշտակի աստուածատեսք եղեն։
       8  Արդ` ահա, յորմէ երկուցեալն էի, ի ձեռն սիրոյ մաւտիմ եւ յուսով մերձենամ եւ հաւատովք աներկիւղ հաստատիմ. եւ սկսանիմ, ուստի արժան է սկսանել ։ 9  Որպէս յառաջագոյն սէրն Քրիստոսի բնակեաց ի նախնւոյն քո Ուռնայրի, նախանձ երկնաւոր եբեր ընդ Տրդատայ Հայոց արքային . իբրեւ լուաւ զմեծամեծ սքանչելիսն Աստուծոյ, որ ի ձեռն Սրբոյն Գրիգորի նշանք եւ արուեստք գործեցան յաշխարհին Հայոց, վաղվաղակի դառնալ սոցա ի բազում շաւղաց մոլար ճանապարհին առ ճշմարիտն Աստուած։ 10  Աստուած ծանաւթութեամբ եւ բարեկամութեամբ ի բաց ընկեցին զծանրատաղտուկ զլուծն հեթանոսաց, թաւթափեցան, թեթեւացան, թեւակոխեցին, թռեան եւ յերկինս ճախրեցան։
       11 Զայս լուեալ քաջին Ուռնայրի` ո՛չ դլաց, եւ ո՛չ դադարեաց, եւ ո՛չ ի ձեռն ծառայական հրեշտակի, այլ ինքնին մեծ թագաւորն մեծամեծաւք նախարարաւք եւ բազմագունդ զաւրաւք գայր հասանէր յաշխարհն Հայոց, յանդիման լինէր սկայազաւր թագաւորին Տրդատայ ։ 12  Իսկ նորա եղբայրաբար, սիրով ընկալեալ բարեկամութեամբ ` զբոլոր զինքն առաջի առնէր նմա, զներքին եւ զարտաքին խորհուրդս մերկանայր եւ դնէր առաջի նորա` հանդերձ Սրբովն Գրիգորիւ եւ ամենայն բազմութեամբ զաւրացն Հայոց։ 13  Խոնարհէր թագաւորն ձեր, անկանէր եւ պատէր զոտիւք եւ զձեռաւք, պատմէր զամենայն մոլորութիւն հեթանոսաց եւ ինքն խոստովան լինէր վասն տգիտագործ մեղացն անցելոցն ։
       14 Քաջալերէր զնա Սուրբն Գրիգորիոս ի գալուստ մարմնաւորութեան որդւոյն Աստուծոյ, որ ի թողութիւն եկն եւ ոչ ի դատապարտել, ի կեցուցանել եւ ոչ ի մեռուցանել, եւ յառաջ անցելոցն ի հողոյ կեանս խոստացաւ ։ 15  Զայս ամենայն իբրեւ լսէր թագաւորն ձեր, ինքն եւ ամենայն զաւրքն, որ ընդ նմա, զաւուրս քառասունս պահոց աւանդէին զանձինս իւրեանց` ի բաց հրաժարելով զառաջին ըստգտանելի գործոցն ։ 16  Եւ յաւուրն յիսներորդի իբրեւ ուրացան ի սատանայէ եւ յամենայն գործոց նորա եւ խոստովանեցին երկրպագել զՍուրբ Երրորդութիւնն, էջ թագաւորն յամենասուրբ ջուրն եւ ամենայն զաւրքն ընդ նմա ։ 17  Եւ կատարեաց զնոսա քահանայապետն ի վերստին ծնունդն ` յերկնաւոր որդեգրութիւնն. ելին ամենեքեան՝ լցեալ Հոգւովն Սրբով։ 18  Ի նմին ժամանակի շնորհեցաւ նոցա այր մի երանելի` ձեռնադրեալ յեպիսկոպոսութիւն ի Հռովմ քաղաքէ, որ եկեալ էր ընդ Տրդատայ արքային ։
       19 Այսու երկնաւոր բարեաւք եկն Ուռնայր արքայ, եմուտ յաշխարհդ Աղուանից, ուսոյց եւ կատարեաց զնոսա առաքելական կանոնաւն ։ 20  Ընկալան ամենեքեան զդրոշմն կենաց եւ գրեցան ի ժառանգութիւն երկնից ։ 21  Հալածեցան դեւք աշխարհիդ, խափանեցան զոհք եւ ճենճերք, ամաչեաց մոլորութիւնն, բարձրացաւ ճշմարտութիւնն, թագաւորեաց լոյսն աներեւոյթ, մերժեցաւ կամաւոր խաւարն, կարգեցան երախայրիք եկեղեցւոյ, տասանորդեցան պտուղք կալոց եւ հնձանաց, անդոց եւ շտեմարանաց, խաշանց եւ ամենայն ընտանի անասնոց։ 22  Նաեւ զհող երկրին եւս ի նոյն վիճակեցոյց, եւ հաստատեալ կալաւ կարգ ուղղութեան առ նախնեաւքն ձերովք, առ մեծամեծ հաւաւքն եւ հանեաւքն, եւ հարբն քով երանելեաւ մինչեւ ի ժամանակս քոյոյ սքանչելի տէրութեանդ։
       23 Վիշապն, որ հինն էր յաւուրցն առաջին մարդոյն, ետես զչքնաղ ծնունդ քոյոյ բնութեանդ, առաջին՝ ի հայրենի հաւատոյն, երկրորդ՝ ի գոռոզ վիճակէն։ 24  Յոյժ կասկած ի միտ անկաւ չարասէր թշնամւոյն, եթէ գուցէ ընդ որս եղեւ մուտ կենաց յաշխարհս Աղուանից, ընդ այն՝ ծնունդ եւ մուտ ճշմարտութեանն յաշխարհն Արեւելից։ 25  Շտապեցաւ, տագնապեցաւ, տարակուսեցաւ առաւել քան յաւուրսն Յոբայ արդարոյ։ 26  Ժողովեաց գումարեաց զզաւրսն իւր խաւարայինս, յայտնեաց նոցա զախտն չար, որ տանջէրն զնա։ 27  Ամենեքեան զահի հարան եւ դողացին, ի միաբանութիւն եկեալ՝ ելս իրացն խնդրէին . «Մի այդպէս, ասեն, տագնապիր յանձն քո, ո՛վ քաջ. կանուխ է մոլորութիւնս մեր, քան զճշմարտութիւնն նորա. տկար գազանաւն առաջին մարդոյն յաղթեցեր, մեծ թագաւորովս տղայոցն չկարե՞ս կալ առաջի»։ 28  Զայս ասացին եւ զհամատարած ծովն շարժեցին ի վերայ քո։ 29  Իջին առ նոսա աւդք մրրկածինք, շարժեցին եւ յուզեսցին զբազմութիւն ալեաց նորա ։ 30  Սկսաւ մրմռել, ելանել, տարածանել , ապականել զդաշտս եւ զլերինս։
       31 Եկն եհաս ի վերայ քո միանգամայն բազմութիւն ազգաց հեթանոսաց` ահաւոր գազանաւք, խառնադրոշմն նշանաւք, բազմաձայն փողաւք , գալարափող գոչմամբ, անտառախիտ նիզակաւք, ճառագայթաւոր սուսերաւք, ոսկեկմբեայ վահանաւք, թանձր եւ ստուար մկնդաւք ։ 32  Հողեղէնքն զհոգեղէնսդ երկեցուցանէին, եւ ապականացուքն զանապականդ կամէին կորուսանել, եւ անաստուածքն զաստուածային շառաւեղդ կամէին յարմատոցն կտրել. երկիցս եւ երիցս պարտեցան եւ ոչ ամաչէին ։
       33 Իսկ այն, որ նստի յերկնի երկինս եւ տեսանէ զաշխարհս ամենայն՝ յականելով եւ կշռելով ե՛ւ որ զբարի աւրէնս, ե՛ւ որ ընդդէմ իցեն, ետես զքեզ միայն աւրինաւոր, թոյլ ետ պատել զքեզ շուրջ բոցաւ սաստիկ հնոցին ։ 34  Վառեցան, բորբոքեցան եւ այրեցան իբրեւ փուշք ի մէջ հրոյ ։ 35  Ընտանեցար երից մանկանցն ի հուր հնոցին. զզաւրութիւն հրոյն շիջուցեր, զխոշորութիւն կայծականցն ի կակղութիւն վարդի փոխեցեր, զմղձկութիւն ծխոյն ի սպիտակութիւն շուշանի շրջեցեր, զայրեցող բնութիւն հրոյ յարարող զաւրութիւն սովորեցուցեր, զերրորդն Աստուած յերկնից յերկիր ածեր քեզ յաւգնականութիւն։ 36  Իմաստունք նոցա յիմարեցան, քաջք նոցա վատեցան, սպառնալիք նոցա դադարեցին, նահատակք նոցա ղաւղեցան, բազմութիւնք նոցա սակաւացան ։
       37 Երանի է քեզ եւ երանի է, որ մերձ են առ քեզ։ 38  Սակաւ էիր թուով եւ անթիւ եղեր բազմութեամբք. սակաւ էիր յայտնեաւք եւ անթիւ եղեր անյայտնեաւք. նիզակ քո՝ նիզակ Յեսուայ, եւ սպառազինութիւնք քո՝ սպառազինութիւնք սպարապետին Աստուծոյ: 39  Ձայն փողոյ քո՝ իբրեւ զձայն հրեշտակապետին Աստուծոյ, որ իջանէ ընդ նմա յաւուրն յարութեան։ 40  Ձայնն նորա, որ զերկիր շարժեաց, զվէմս դղորդէ, զգերեզմանս աւերէ, զմեռեալս յարուցանէ, զհնացեալսն նորոգէ, զդատաստանսն հատուցանէ` ոմանց ի ձախակողմն եւ ոմանց ի յաջակողմն (այս Աստուծոյ միայն է եւ նմա վայել է), իսկ քեզ՝ իբրեւ հաւատարիմ ծառայի եւ սիրելւոյ եւ ժառանգաւորի արքայութեանն, ետ շնորհս երկնաւորս, զի զաւուրն յարութեանն բերէ նմանութիւն։
       41 Որ պարծէր ի չարն, տագնապեցաւ. որ խիզախէր ի մոլորութիւնն, յիմարեցաւ։ 42  Ամենայն ինչ քո գնդին կրկին էր. եթէ զրեահք էին պահապանք մարմնոյ, ընդ նմին՝ եւ զրեահքն հաւատոյ. եթէ սաղաւարտ էր ի զգուշութիւն սուսերի, ընդ նմին էր եւ սաղաւարտ փրկութեան. եթէ վահան ունէիր ընդդիմահար լանջացդ առաքինաց, ընդ նմին ունէիր զվահանն համբերութեան հաւատոց. եթէ նետ ի կորովեաց քոց թռչէր ուղղակի, ընդ նմին եւ աղաւթք սուրբք խնդրուածաց քոց վաղվաղակի գեր ի վերոյ գտանէին, քան զերկինս առաջի Աստուծոյ. եթէ շողայր սուսեր ի բազուկսդ առաքինիսդ, լուսաւորութիւն հաւատոց քոց ի մէջ հրեշտակաց փայլատակունս արձակէր ։ 43  Դրաւշակք քո՝ դրաւշակք երկնաւորք, եւ տէգք նիզակի քո՝ ճառագայթաւորք իբրեւ զլարս արծաթոյ արեգական։
       44 Այս է, որ զահի հարեալ է ի սկզբան պատմութեանս, եթէ զիարդ կարացից բանիւ պատմել զայնմանէ, որ ի վեր քան զբանն գտանի։ 45  Բանս չորեքնիւթեայս աշխարհս կարէ ասել։ 46  Եւ այս վիճակ ոչ ամենեցուն է, այլ որ քաջն դեգերեցան յուսումնասիրութեանն ի թուականին, յերկրաչափականին, յաստրան, ի բժշկականին եւ ապա ի ծայրս ծագաց հասին ի մարգարէականն, յառաքելականն, յաւետարանականն, որ է սկիզբն եւ ընձիւղումն ։ 47  Եւ թէպէտ եւ ունէի զայս ամենայն արուեստս նիւթականաց պատմող, էիր դու երբեմն նիւթական, այլ զաննիւթոցն ունիս նմանութիւն ։
       48 Ընդ արուսեկին կշռեցից զքեզ` դու պայծառագոյն քան զարուսեակդ նշոյլս արձակես։ 49  Արուսեակն զվեց ամիս արուսեակ է եւ զվեց ամիս գիշերավար ։ 50  Դու՝ աւուր աւուր արուսեակ եւ ի վեր քան զարուսեակ։ 51  Արուսեակն յայգուն պահոյն եւ եթ երեւի, իսկ դու՝ ի քսան եւ ի չորս ժամս` ի տուընջեան եւ գիշերի։ 52  Եւ եթէ զլուսինն ածից քեզ յաւրինակ, յոյժ ծիծաղելի է իմաստնոց. երկոտասան անգամ ի տարւոջն վիժած, ժանգահոծ, մանգաղաձեւ, կիսագունդ, խոնաւալից, կիսալոյս, հիւանդոտ, գիշերագնաց, խաւարասէր, լուսատեաց, չղջանման, պակասընթաց, խաւարատանջ, բազում անգամ ի թաքուստ մտեալ։ 53  Իսկ դու՝ լիալայն, բարձր լուսասարաս, աւետաբեր, հրեշտակակերպ, ուրախարար, քաջալերիչ, պայծառ եւ գեղեցիկ քան զամենայն հասակակից ընկերս քո։ 54  Ո՛չ ինչ բաւական քեզ բաւեմ ասել, որ քան զարեգակն ի վեր գտանիս. ո՛չ զնա թշնամանեցից եւ զքեզ գովեցից, այլ զբնութիւնն նորա պատմեցից քեզ. շեղագնաց, թիւրընթաց, կողմնաւոր, ստուերաշուք, հարաւաբնակ, ձմեռնատանջ, ամառնակէզ, թաւնուտ գարնանի, երաշտուտ աշնանի, գիշերակուլ, առաւաւտածին, ծաղկաթարշամ, դալարացամաք, կենդանահալած ի ստուերս ի մէջ առաւրէի, կիսաբաժին յաւուրն ողջունի. յիրաւի սմա Յոյնք Ապողովն կարդացին ։ 55  Եւ ապա եթէ ի դուզնաքեայ ճառագայթս ընթանայցես մտաւքդ, անդ ընդ նմին եւ զայն գիտասջիր. գիշերաւ է ծածկեալ, ամպովք է թաքուցեալ, փոշով է մղտացեալ, մրրկաւք է ալեկոծեալ ։ 56  Դու արեգական նմանեցեր, ի հաւրէ զաւրացար, յորդւոյ քաջալերեցար, ի Սուրբ Հոգւոյն լուսաւորեցար, ի գիշերի տեսանիս, եւ ի տուընջեան թափանց անցեն ճառագայթք հաւատոց քոց։
       57 Ասացից առ քեզ եւ բան ինչ առակաւոր: 58 Յամենայն կողմանց աչացար. սրատես ես քան զարծուի եւ երագալուր՝ քան զմի ի հանդարտ անասնոց. ոչ միայն զերկիր տեսեր, այլեւ զերկնից մեծն տեսեր եւ զփոքրս թողեր. զանցաւորս ետուր եւ զանանցն առեր. ի բաց ընկեցեր զոսկիակուռ թագ թագաւորին, եւ ահա կայ, պահի քեզ անձեռագործ պսակն, զոր ընդունելոց ես յամենասուրբ ձեռացն Քրիստոսի։  59  Որ թողցէ վասն Աւետարանին զհայր եւ զմայր եւ զքորս եւ զեղբարս եւ զամենայն ստացուածս իւր, զհարիւրապատիկն աստէն ընկալցի եւ զկեանսն յաւիտենից աշխարհին, որ ոչն անցանէ ։ 60 Զայդ աղքատի ումեմն դիւրագոյն է առնել, իսկ առն թագաւորի, իբրեւ զքեզ, անհնար է։  61Ապա եթէ արասցէ ոք (որպէս արարերդ )՝ մարդկան անհաւատալի, հրեշտակաց զարմանալի, Աստուծոյ նմանելի, որպէս եթող զանթիւ բիւր բազում զաւրս հրեշտակաց եւ եկն ի գձուձ կերպարանս մարդկան, գտաւ մարդ։  62 Քո գործդ Աստուծոյ նմանի. ե՛ւ նա բոլոր աշխարհի եղեւ կեանք եւ փրկութիւն, ե՛ւ դու բոլոր աշխարհի բացեր զդուռն կենաց եւ փրկութեան։
       63 Քոյին իսկ աշխարհիդ հայրենի հաւատքն պահեցան, եկեղեցիք շէն մնացին, վկայարանք՝ ի խաղաղութեան, քահանայք՝ ի քահանայութեան, պատարագք՝ ի սեղանս, մարգարէք՝ յընթերցուածս, առաքեալք՝ ի մխիթարութիւնս, սաղմոսերգուք՝ ի յաւրհնութիւն, կուսանք՝ ի կուսութեան, կնքաւորք՝ ի սրբութեան, եւ ամենայն ոք՝ յիւրաքանչիւր կարգի։ 64  Եհաս լուր առաքինութեան քո յարեւելից մինչեւ ցԳադիրովն, ի հարաւոյ մինչեւ ցհիւսիսի ։ 65  Գրեցաւ անուն մարտիրոսութեան քո յոսկի տախտակսն ընդ առաքեալսն եւ ընդ նախավկայսն, ընդ հայրապետսն եւ ընդ եպիսկոպոսապետսն, համանգամայն եւ ի դպրութեան կենացն ի յերկինս ։
       66 Զգո՛յշ լեր, սքանչելի՛, որ այսչափ մեծամեծացն արժանի եղեր եւ յայսչափ բարձրութիւնս վերացար, հասեր` ի հաստատուն կալ զյուսոյն խարիսխ, եւ անհա՛տ լեր ի սիրոյն եւ համբերո՛ղ լեր ի հաւատս ճշմարտութեան, զի մի՛ վիշապն մեռեալ զտուտնն շարժեսցէ ի վերայ կենաց քոց ։ 67  Զի թէ մինչ տղայն էիր, յաղթեցեր նմա, ի չափ հասեալ, գիտեմ, թէ առ ոտն կոխես զամենայն մենքենայս չարի նորա։
       68 Այլ որչափ միտք իմ այժմ զքեզ սիրեն եւ մարթէր զայն ընդ բանիւ պատմութեան արկանել, բազում մագաղաթի ծախք լինէին ։ 69  Բազում անգամ յառաջ ելեալ՝ վասն քո սիրոյն գալ առ քեզ, եւ այժմ ի մերմէ բարեխաւսութենէ եւ յամենայն սուրբ ուխտի եկեղեցւոյ յանձն արարեալ Հոգւոյն Սրբոյ. Տէր ընդ քեզ. ամէն։
       70 Վկա՛յդ Քրիստոսի, չարչարակի՛ց խաչին, ի հրեշտակաց փառամատոյց պատմուճանաւ զարդարեալ անգարշ որդեա՛կ իմ, Վաչէ` Աղուանից արքայ, Գիւտայ եպիսկոպոսի՝ Տէրամբ բերկրիս ։
       71 Յամաւթալից հեղգութենէ չկարեմ համարձակել ասել բանս մխիթարութեան յաղթողիդ յաներեւոյթ պատերազմիդ, որ ոչ ի մարդկանէ առեալ քաջալերութիւն, այլ յոյժ յահեղ զաւրութենէն Քրիստոսի քեզ յաւգնականութիւն կոչելով, վերագոյն գերազանցեալ՝ քան զբոլոր աշխարհս բարձրագոյն գտար ։
       72 Բայց արդ` զքեզ ի հաւան ածեալ քոյով ժուժկալութեամբդ, աղաչեմ, զի ախորժ եւ անոյշ իմ ողջոյնս քեզ թուեսցի: 73 Այլ գոհանալով զքո վերաբերութենէդ, ով զաւրակա՛նդ Քրիստոսի, ոչ ունի աղքատութիւն տգիտութեանս իմոյ կազմութիւն պատրաստութեան, զի եւ ոչ նիւթ ինչ ճարտարեղ իմաստութեանս իմոյ համբարել կարասցէ կկել զգեստ ինչ գովութեան քում ազնուականութեանդ.  նա մանաւանդ եթէ ամենայն իսկ հռետորական փիլիսոփայքն աշխարհին Յունաց ի մի տեղի գումարեսցին, եւ ոչ ի փոքր ինչ հետազաւտութիւն կարասցեն անկանել. ասել զարժանն անհնար է զգովութիւն քում հոգելից յաղթութեանդ։
       74  Վասն զի դու ծանեար՝ սիրելով զԱստուած ե՛ւ յամենայն անձնէ, ե՛ւ յամենայն զաւրութենէ: 75  Զամենայն ինչս եւ զմեծութիւնս փոխանակեցեր ընդ միոյ Տեառն ամենայնի, զի զնա ընդ քեզ հաշտ ունելով` ոչ միայն զերկիրս, այլեւ զերկնից զմեծութիւնն առեալ ըմբոշխնեսցես ։ 76  Հրաժարեցեր ի զոհիցն ճենճերաց դիւամոլ հեթանոսաց եւ ահա եղեր հոտ անոյշ ի Քրիստոս Յիսուս, որ հասեալ մինչեւ յարեւմուտս` հռչակեալ ծաւալեցաւ եւ բերկրեալ զուարճացոյց զամենեցուն հոգիս։ 77  Թողեր զմեծութիւն երկրային, որ առիթ է մեղաց, ժառանգեցեր զարդարութիւն հանդերձ երկնային մեծութեամբն. հեռացար բնաւ իսկ ի զբաւսանաց աշխարհիս, մերձեցար ի Քրիստոս, որ է նաւահանգիստ խաղաղութեան։ 78  Եւ գումարեալ զբանս իմ ի մի տեղի՝ ասացից, եթէ էիր մարդ եւ եղեր հրեշտակ .  ունէիր ազգականս յերկրի, եւ գտան եղբարք ի յերկինս. էիր մահկանացու եւ եղեր անմահ։
       79 Ոչ թէ դու միայն ես անմահ, այլ արդ ` վասն զի համարձակութիւն ունիս առ Քրիստոս, բազում մահկանացուաց կարես տալ զկենդանութիւն ։ 80  Ցանկալի ես հրեշտակաց, փափագելի՝ մարդկան, առաւել անձկալի՝ ինձ` հեռացելոյս, ի չլինելոյ մարտակից քեզ յաներեւոյթ պատերազմիդ յամենաչար սատանայի։
       81 Բայց արդ՝ աղաչեմ՝ փոխան ասեմ. չունել վնաս ի մտի, չյիշել զիմ հեղգութիւնս։ 82  Լուսաւորեա՛ զիմ տրտմութիւնս քո ողջունաբեր թղթով։ 83  Դու եղեր չարչարակից Քրիստոսի, նմանեա՛ նմա ամենայնիւ. զի թէ նա ի վերայ խաչահանուացն աղաչէր չյիշել զմեղս, որչափ եւս առաւել քեզ արժան է թողուլ զիմ հեղգութիւնս։ 84  Զի այն, որ արարն զքեզ ողջ հոգով եւ առողջ մարմնով եւ իւրում որդեգրութեանն արժանաւոր, նոյն եւ շնորհեսցէ մեզ` զքեզ տեսանել յամենայն առաքինութիւնս եւ վայելել ի քո շնորհալից վարսդ ։
       85 Ողջ լինելով ի Քրիստոս` լինիցիս իսկ մեզ բազում ժամանակս պարապեալ եւ լցեալ սիրովն Քրիստոսի. ամէն ։