Վասն
Աշոտի
իշխանութեանն,
եւ
այրեցածին
Հոռոմի,
եւ
մահուանն
Աշոտի:
Իսկ
ապա
յետ
մահուանն
Գրիգորի
յաջորդէ
զիշխանութիւնն
Աշոտ
պատրիկ,
այր
երեւելի
եւ
նախամեծալ.
ի
մէջ
նախարարացն
Հայոց,
ի
տոհմէ
Բագրատունեաց,
ճոխ
եւ
պերճ
յիշխանութեանն,
եւ
յամենայն
վարս
երկրայինս
զգաստ
եւ
առաքինասէր
եւ
ազնուական
քան
զամենեսեան
եւ
ծանօթ
երկիւղին
Աստուծոյ,
եւ
հոգաբարձու
ամենայն
բարեգործութեան,
փոյթ
յուսումնասիրութեան.
եւ
զարդարէր
զեկեղեցիս
Աստուծոյ
վարդապետական
արուեստիւք
եւ
պաշտօնէից
խմբաւորութեամբ,
պատուէր
եւ
երեւելի
սպասուք
յիւրոց
գանձուց:
Եւ
շինէր
զեկեղեցին
Դարիւնից
յիւրում
ոստանին,
եւ
զկենդանագրեալ
զպատկեր
մարդեղութեանն
Քրիստոսի
ածեալ
ի
մտիցն
արեւու
մեծասքանչ
զօրութեամբ՝
հանգուցանէր
ի
նմա.
եւ
նորա
անուամբ
զեկեղեցին
անուանեաց:
Եւ
յառաջնումն
ամի
իշխանութեան
նորա
երեւեցաւ
աստղն
զարմանալի
տեսլեամբ
վարսաւոր,
զի
ճաճանչ
նշողիցն
սիւնաձեւ
յիւրմէն
փողփողէր
զլոյսն
յետոյ
ինքեան,
զոր
անուանեալ
կոչէին
աստղ
գիսաւոր,
որ
եղեւ
նշանակ
սովոյ
եւ
սրբոյ
եւ
մեծի
սասանութեան:
Եւ
յերկրորդում
ամի
թագաւորութեանն
Յուստիանոսի
կայսեր,
եւ
յիշխանութեանն
Աշոտի
պատրկի
առաքէ
զօր
բազում
ի
վերայ
աշխարհիս
Հայոց,
որք
եկեալ
աւերեցին
զաշխարհս
աւարառութեամբ
եւ
զբազում
գեղեցկայարմար
շինուածս
հրձիգ
արարին
յաւեր
դարձուցանելով,
եւ
ինքեանք
դառնային
յաշխարհն
իւրեանց:
Եւ
զսոյն
Յուստիանոս
թշնամանեալ
մեծամեծացն
Յունաց
եւ
կտրեալ
զքիթսն՝
աքսորեցին,
եւ
փոխանակ
նորա
թագաւորեցուցին
զԼեւոն
եւ
զԱփսիմերոս
եւ
զՏիբեր
եւ
զԹէոդոս:
Իսկ
Յուստիանոս
գնացեալ
յաշխարհն
Խազրաց՝
առնոյր
իւր
կնութեան
զդուստրն
Խաքանայ
արքային
Խազրաց.
եւ
խնդրեալ
ի
նմանէ
զօրս
յօգնականութիւն:
Եւ
նա
առաքէր
զօր
բազում
եւ
զՏրուէղ
ոմն
աներ
Յուստիանոսի
ընդ
զօրուն,
այր
հզօր
զօրութեամբ:
Եւ
հասեալ
ի
Կոստանդնուպոլիս՝
մարտ
եդեալ
յաղթէր
հակառակորդացն,
եւ
վերստին
հաստատէր
զթգաւորութիւնն:
Եւ
Տրուէղն
մեռանէր
ի
պատերազմին:
Իսկ
զայլ
զօրսն
Խազրաց
առաքէր
բազում
պարգեւօք
եւ
պատուական
ստացուածովք
յաշխարհն
իւրեանց:
Իսկ
Աշոտոյ
կալեալ
զիշխանութիւնն
ամս
դ
եւ
ի
չորրորդ
ամի
իշխանութեան
նորա
գունդ
մի
ասպատակութեամբ
յորդւոցն
Իսմայելի
յարձակեալ
ի
վերայ
աշխարհիս
Հայոց,
որ
էին
որդիք
յանցանաց
եւ
զաւակք
անօրէնութեան,
գործէին
զանօրէնութիւն
յաւանս
Մարաց
ի
Խրամ,
ի
Ջուղայ
եւ
ի
Խոշակունիս.
զի
զարսն
հարկապահանջութեամբ
խոշտանգէին,
եւ
զկանայսն
զազրալից
պղծութեամբ
խորհէին
խայտառակել
ըստ
անօրէնութեանն
իւրեանց:
Ազդ
եղեւ
առ
իշխանն
Աշոտ
համբաւ
չարեաց
նոցա,
եւ
վաղվաղակի
հրաման
տայր
զօրուն
ելանել
ի
վերայ
նոցա:
Հարին
զամենեսեան
սատակմամբ
սրոյ,
եւ
զմնացորդսն
փախստական
առնէին:
Իբրեւ
ետես
խորամանկ
որդին
սատանայի
զհէնն
ի
վերայ
իւր
սաստկացեալ՝
հրաման
ետ
զօրաց
իւրոց
զգանձն
ժողովեալ
ցրուել
ի
դաշտին
առաջի
զօրացն
Հայոց.
եւ
նոցա
անխորհրդաբար
դարձեալ
յաւարն՝
թուլացան
ի
հետոց
նոցա:
Բայց
միայն
իշխանն
Աշոտ
սակաւ
արամբք
պնդեալ
երթայ
զկնի
նոցա.
եւ
զօրացեալ
թշնամեացն՝
դարձան
ի
վերայ
նոցա,
եւ
հարեալ
վիրաւորեցին
զիշխանն
Հայոց:
Ապա
ճիչ
բարձեալ
զօրացն՝
եւ
նոքա
վաղվաղակի
հասեալ
հարեալ
սատակէին
զթշնամիսն.
եւ
ինքեանք
առեալ
ածէին
զիշխանն
ի
Կոգովիտ
կարեվէր
խոցմամբն,
որ
ի
նոյն
մահիճս
վախճանեցաւ
փառաւորապէս,
եւ
թաղեցաւ
ի
կայս
հանգստեան
իւրոյ
ի
գիւզն
Դարիւնս:
