Զայնու
ժամանակաւ
դարձեալ
ամբոխ
յուզէր
ի
կողմանցն
հիւսիսոյ.
քանզի
մեռաւ
արքայն
Խազրաց
որում
Խաքանն
կոչէին:
Իբրեւ
ետես
մայր
նորին,
որոյ
անունն
էր
Փարսբիթ՝
հրաման
տայր
զօրավարին
որ
Թարմաչ
կոչէր,
զօր
բազում
գումարել
ի
վերայ
աշխարհիս
Հայոց:
Եւ
միաբանեալք
ելանէին
ընդ
աշխարհն
Հոնաց
եւ
ընդ
պահակն
Ճորայ
ընդ
երկիրն
Մազքթաց,
ասպատակէին
յաշխարհն
Փայտակարան,
անցանէին
ընդ
գետն
Երասխ
յերկիրն
Պարսից,
աւերէին
զԱրտաւէտ
եւ
զԳանձակն
շահաստան
եւ
զգաւառն
որ
Ըթշիբագուան
կոչի,
եւ
զՍպատար
ոմն
Փերոզ
եւ
զՈրմիզդ
Փերոզ:
Եւ
ի
դիմի
հարան
զօրքն
Իսմայելի,
եւ
Ջառայ
ոմն
անուն
զօրավար
նոցա:
Կոտորէին
զամենեսին
ի
սուր
սուսերի
եւ
ինքեանք
ասպատակէին
ի
գաւառն
Զարեւանդ
եւ
պաշարէին
զամրոցն
որ
անուանեալ
կոչի
Ամպրիոտիկ.
եւ
զաղխ
բանակին
եւ
զգերեալսն
ի
սրոյն
թողուին
մերձ
ի
քաղաքն
Արտաւէտ:
Եւ
մինչդեռ
մարտնչէին
ընդ
ամրոցն
Ամպրիոտիկ՝
յանկարծակի
գունդ
մի
ի
զօրացն
Իսմայելացւոց
եւ
զօրավար
նոցին,
եւ
անուն
զօրավարին
նոցա
Սեթ-Հարաշի՝
անկանէր
ի
վերայ
բանակի
նոցա
սակաւ
արամբք,
եւ
զբազումս
հարեալ
սատակէր
ի
սուր
սուսերի
իւրոյ
եւ
թափէր
զգերեալսն
ի
սրոյ
նոցա:
Վաղվաղակի
հասանէր
գոյժ
աղմկին
առ
զօրսն,
որ
պահէին
զամրոցն
Ամպրիոտիկ.
եւ
իբրեւ
լուան
զչարիսն,
որ
հասին
ի
վերայ
նոցա՝
թողին
զբերդն
զոր
պաշարեալ
էին,
եւ
հասին
ի
վերայ
հինին,
որ
եկեալ
էր
ի
վերայ
բանակի
նոցա:
Որում
ի
դիմի
հարեալ
նոյն
զօրքն՝
հարկանէին
ի
նոցանէ
բազում
հարուածս
եւ
յափշտակէին
ի
նոցանէ
զնշան
դրօշին,
որ
էր
պատկեր
պղնձի,
զոր
դեռ
եւս
ունին
առ
ինքեանս
գունդ
Հարաշեայ
իբրեւ
զպատիւ
քաջութեան
նախնեաց
իւրեանց:
Եւ
յետ
այնորիկ
առաքէ
իշխանն
Իսմայելի
զՄսլիմ
զեղբայր
իւր
բազմութեամբ
զօրաց
ի
թիկունս
օգնականութեան
գնդին
Հարաշեայ:
Եւ
իբրեւ
եկն
Մսլիմ
եւ
ետես,
զի
ոչ
ժամանեաց
հասանել
ի
մարտ
պատերազմին,
քանզի
ստացաւ
զյաղթութիւնն
Սէթն,
զի
զոմանս
հարեալ
էր
կոտորմամբ
սրոյ
եւ
զոմանս
փախստական
արարեալ,
եւ
զաւար
եւ
զգերութիւն
թափեալ՝
բազում
թշնամանօք
կշտամբեալ
խոշտանգէր
զնա,
եւ
կամէր
սպանանել.
այլ
ոչ
կարէր
յանդիման
տալ
հրաման,
քանզի
ազգատոհմն
նորա
յարուցեալ
բարձրացուցանէին
զաղաղակ:
Եւ
ոչ
իշխեաց
ի
կամս
անձին
իւրոյ,
այլ
լուռ
եղեալ
արգելոյր
ի
խորհրդոց
իւրոց
եւ
դառնայր
առ
իշխանն
Իսմայելի:
