Յայնմ
ժամանակի
առաքէ
իշխանն
Իսմայելի
Հեշմ
ի
վերայ
ազգիս
Հայոց
զՄրուան
որդի
Մահմետի
փոխանակ
Սեթայ,
որում
Հարաշ
կոչէին:
Իբրեւ
հասանէր
Մրուան
ի
քաղաքն
Դուին՝
յանդիման
լինէին
նմա
նախարարք
Հայոց:
Եւ
խօսի
ընդ
նոսա
բանիւք
խաղաղութեան,
եւ
կոչէ
առ
ինքն
զԱշոտ
որդի
Վասակայ
ի
տանէ
բագրատունւոյ,
եւ
տայր
նմա
իշխանութիւն
պատրկութեան
ի
վերայ
աշխարհիս
Հայոց
հրամանաւ
Հեշմայ,
եւ
բազում
պատուով
պատուէր
զնա:
Իսկ
իմացեալ
որդւոցն
Սմբատայ
զպատիւն
Աշոտոյ,
զի
մեծացաւ
անձն
նորա
յաչս
Հեշմայ
եւ
զօրավարին
Մրուանայ՝
եւ
յոյժ
խեռութեամբ
կէին
ընդ
նմա,
մինչեւ
հասանէր
գժտութիւն
նոցա
յականջս
որդւոյն
Մահմետի:
Եւ
վաղվաղակի
հրամայէ
ունել
զնոսա,
եւ
առաքէր
առ
իշխանն
Իսմայելի
զԳրիգոր
եւ
զԴաւիթ,
որք
էին
ի
տոհմէ
Մամիկոնեան.
եւ
գրէր
ամբաստանութիւն
զնոցանէն,
թէ
հակառակք
եւ
խազմարարք
են
իշխանութեանս
Աշոտոյ:
Եւ
հրամայէր
տանել
զնոսա
յԵմանն
կոչեցեալ,
որ
է
անապատ,
եւ
դնել
զնոսա
ի
կալանս
բանտի
մինչեւ
ցվախճան
կենաց
իւրեանց:
Իսկ
իբրեւ
հաստատեցաւ
իշխանութիւն
պատրկութեանն
Աշոտոյ՝
երթայ
առ
իշխանն
Իսմայելի
վասն
բռնութեան
աշխարհիս,
զի
յերից
ամաց
եւ
անդր
արգելեալ
էր
զնախարարացն
Հայոց
եւ
նոցին
հեծելոցն
զխածիթայսն.
յանդիման
լինէր
Հեշմայ
եւ
խօսէր
առաջի
նորա
բանս
արգոյս
եւ
իմաստունս:
Եւ
մեծացուցանէր
զնա
ըստ
արժանւոյն
եւ
կատարէր
զխնդիր
նորա,
եւ
տայր
հրաման
կշռել
ի
ձեռս
նորա
ամի
ամի
ճռ
զերից
ամացն:
Եւ
յայնմհետէ
յաւուրս
իւրոյ
իշխանութեան
անխափան
գայր
նոյն
սակ
արծաթին
ամենայն
հեծելոցն:
