Յայնմ
ժամանակի
ոչ
դադարէր
ամբոխ
աղմկի
հեռութեան
անօրէն
ազգին
յաշխարհէս:
Քանզի
ամենայն
ուրեք
զբնական
իւրեանց
չարահնարութիւնն
ոչ
լքին
յանձանց
որդիքն
Բելիարայ.
այլ
իժաբար
դիմեալ
անաստուած
ոմն
որում
անուն
էր
Սուլէյման,
եւ
ընդ
նմա
որդիք
յանցանաց
ի
կողմանցն
Պարսից՝
ասպատակէին
ի
կողմանս
Վասպուրականի,
գործելով
զանարժան
բարս
սննդակից
չար
սերմանցն:
Որոց
ի
դիմի
հարեալ
նախարարաք
ի
տանէն
Արծրունեաց
Սահակ
եւ
Համազասպ
սակաւ
արամբք՝
անկան
ի
մէջ
թշնամեացն:
Իսկ
նոքա
իբրեւ
տեսին
զի
նուազունք
էին՝
ի
մէջ
արկեալք
կամէին
սպանանել:
Իբրեւ
տեսին
Սահակ
եւ
Համազասպ
զհէնն
զարթուցեալ
ի
վերայ,
եւ
զի
ոչ
ուստեք
փախուստ
գտանէր՝
սուր
ի
գործ
արարեալ
զբազմութիւն
թշնամեացն
խողխողէին,
եւ
ինքեանք
դիմեալ
ընդ
տեղի
մի
ամբոխին
զերծանել
ջանային:
Անդ
կարեվէր
խոցեալ
Համազասպ՝
անկանէր
յերիվարէն.
եւ
պատեալ
զնովաւ
թշնամեացն
սպանին:
Եւ
Սահակ
իբրեւ
ետես
զսպանումն
եղբօրն,
յաղագս
յաճախ
սիրոյն
զոր
ունէր
առ
եղբայրն
մատնէր
զանձն
ի
մահ.
եւ
ի
խոնարհ
անկեալ
յերիվարէն՝
կարթակոտոր
առնէր.
եւ
ինքն
զայրագին
անձամբ
մենամարտէր
եւ
զբազումս
դիաթաւալ
կացուցանէր,
մինչեւ
խնդրել
զվրէժ
արեան
եղբօր
իւրոյ:
Եւ
ապա
պարտեալ
ի
մարտին
վախճանէր:
Եւ
այնպէս
վճարէին
ի
կենաց
ընտիր
նախարարքն,
որք
էին
որդիք
Վահանայ
Արծրունւոյ:
Իսկ
ապա
յետոյ
ազդ
եղեալ
եղբօր
նոցա
Գագկայ
եւ
այլոց
նախարարացն
որ
ընդ
նոսա՝
ելանէին
ի
տեղի
մարտին
վայիւք
եւ
ճչօք.
այլ
ոչ
կարացին
հասանել
թշնամեացն:
Դարձան
ողբովք
եւ
աշխարանօք
թաղել
զմեռեալսն:
Իսկ
թշնամիքն
դարձան
ընդ
նոյն
ճանապարհ.
որ
ապա
յետոյ
սակաւ
մի
անկաւ
ի
ձեռս
Գագկայ
Արծրունւոյ
եւ
սպանաւ
Սուլեյմանն
եւ
բազումք
ընդ
նմա:
