Իսկ
ի
գալ
միւսոյ
ամին
յղէր
դեսպանս
իշխանն
Իսմայելի,
իբրեւ
խրոխտալով
զարհուրեցուցանել
կամեցեալ՝
մեծամեծս
փքայր.
տայր
տանել,
որպէս
լուաք,
ընդ
պատգամին
սերմն
մանանխոյ
զչափ
երկուց
դրուաց,
եւ
դրէր
առ
թագաւորն
Յունաց,
եթէ
«Վաղվաղակի
առաքեցից
ի
վերայ
աշխարհիդ
քո
զբազմութիւն
զօրաց
իմոց
ըստ
թուոյ
հատոյ
մանանխոյդ
զոր
տեսերդ,
թէ
բաւեսցէ
հող
երկրի
քո
զանչափութիւն
զօրաց
իմոց
ընդունել:
Այլ
արդ
եթէ
գուցէ
զօրութիւն
ի
ձեռին
քո՝
պատրաստեա՛ց
ընդ
իս
ի
պատերազմե:
Եւ
ընթերցեալ
կայսերն
զգիրն՝
ոչ
ինչ
ամբոխէր
ի
խորհուրդս
իւր.
այլ
հաստատուն
մտօք
գրէր
պատասխանի
«Ոչ
է,
ասէ,
զյաղթութիւն
մարդկան
ստանալ
անձամբ.
այլ
որոց
պարգեւէ
Աստուած.
քանզի
կարող
է
Աստուած
տալ
զզօրսդ
քո
կերակուր
զօրաց
իմոց
ըստ
առակի
մանանխոյն
զոր
յղեցեր:
Այլ
դու
զոր
ինչ
խոստացար
առնել՝
արասցե՛ս,
եւ
որ
ինչ
հաճոյք
են
կամաց
Աստուծոյ՝
կատարեսցինե:
Եւ
նոյնժամայն
ելանէ
հրաման
ի
կայսերէն
գաղթել
զբնակիչս
աշխարհին
ի
քաղաքս,
յամուրս
եւ
յամուր
աշտարակս:
Եւ
գումարեալ
իշխանն
Իսմայելի
զօրս
անթիւս՝
կարգէր
ի
վերայ
նոցա
զօավար
զնոյն
այր
զորմէ
վերագոյնն
ասացաք.
եւ
առաքէ
զնոսա
բազմութեամբ
ի
վերայ
երկրին
Յունաց:
Որոց
երթեալ
հասանէին
ի
վերայ
երկրին
Գաղատացւոց,
եւ
պաշարէին
զքաղաքն
լայնանիստ
որ
անուանալ
կոչի
Ամուրիա։
Եւ
նստեալ
զնովաւ
բազմութեամբ
զօրացն՝
պաշարեալ
պահէին
զնա
իբրեւ
ամիսս
գ,
այլ
ոչ
կարէին
ստնանել.
քանզի
պարսպաւ
էր
ամրացեալ,
եւ
ոչինչ
նուազ
զգուշութիւն
մատուցանէին
շուրջքն:
Քանզի
շուրջ
զքաղաքաւն
բղխեն
ակունք
Սագառիս
գետոյ,
որով
ի
ճախճախուտ
տղմոյն
անկռուելի
մնայր
հաստայարկ
դիրք
քաղաքին.
եւ
ոչ
ինչ
կարէին
վնասել,
այլ
նստեալ
միայն
պահէին:
Գումարէր
զզօրսն
իւր
ապա
եւ
Եղիան,
որ
էր
հրամանատար
աշխարհիս
Հայոց,
հասանել
ի
թիկունս
օգնականութեան
զօրավարին
Աբասայ:
Եւ
երթեալ
ի
կողմանս
Պոնտոսի՝
հասանէր
ի
Կողոնիա
բերդ
քաղաքաց,
եւ
ի
Գովաթա
եւ
ի
Կաստիղոն
եւ
ի
գաւառն
Մարիթենէս.
ընդ
որս
մարտ
եդեալ
կռուէր:
Այլ
ոչ
ինչ
օգտեալ
ի
նոցունց՝
դառնայր
մեծաւ
ամօթով
յաշխարհս
Հայոց:
Թողին
եւ
զօրքն
Իսմայելի
զքաղաքն
Ամուրիա
ի
պաշարմանէն,
եւ
գնացին
յաշխարհ
բնակութեան
իւրեանց:
