Յետ
սորա
կացեալ
Ահարոն
որդի
Մահմետի
եղբայր
Մուսէի
ագահ
եւ
արծաթասէր:
Եւ
սա
յաւուրս
իշխանութեանն
ունէր
հակառակորդ
զեղբայր
իւր
Ովբեդլա.
եւ
վասն
հակառակութեանն
որ
ընդ
միմեանս՝
բաժանէր
եւ
տայր
երբօր
իւրում
զԱտրպատական
եւ
զՀայս
հանդերձ
Վրօք
եւ
Աղուանիւք:
Եւ
կարգէր
ի
վերայ
երկրիս
ըստ
հակամէտ
բարուց
իւրոց
հրամանատարս
ապարասան
եւ
ժանտաբարոյ
անաստուածութեամբ,
որք
զերկիւղ
Աստուծոյ
անգամ
եւ
ընդ
միտ
ոչ
ածէին.
նախ՝
զԵզիտ
ոմն
որդի
Մզդէի.
եւ
յետ
նորա
զԱբդալքբիր
սակաւ
ինչ
յամեալ՝
ոչ
բարի
ինչ
գործեաց
եւ
ոչ
չար,
այլ
զկարծիս
լաւ
իմն
ցուցանէր:
Եւ
յետ
նորա
Սուլէյման
ոմն
քան
զամենեսին
ժանտ
եւ
չարագործօղ:
Յետ
սորա
եւ
ինքն
իսկ
Ովբեդլա
եկն
ի
քաղաքն
Պարտաւ,
եւ
հաստատէր
զՍուլէյման
իշխան
աշխարհիս,
եւ
տայր
ի
ձեռս
նորա
զժողովուրդս
տեառն
իբրեւ
զոչխարս
ի
մէջ
ապականիչ
գայլոց:
Իսկ
նորա
զանբառնալի
լծոյ
ծանրութիւնն
եդեալ
ի
վերայ
մարդկան,
զոր
ոչ
կարէին
բառնալ.
զի
որ
ինչ
գտանէր
ի
ձեռին
ուրուք
հայթայթանք՝
ընդ
անձին
իւրոյ
ոչ
լինէր
բաւական
գնոց:
Այս
Սուլէյման
յղէր
զոմն
անօրէն
եւ
վատթարազգի,
որդի
աղախնոյ
միոյ,
որ
էր
Հոռոմ
յազգէ
փեսայ
Սուլէյմանայ,
որում
անունն
էր
Իբնդոկէ.
որ
եկեալ
ի
քաղաքն
Դուին՝
սաստիկ
դժնդակութեամբ
խոշտանգէր
զբնակիչս
աշխարհիս
հարկապահանջութեամբ:
Առ
որ
ժողովեալ
ամենայն
նախարարք
եւ
ռամիկք
հանդերձ
եկեղեցականօք
եւ
կաթողիկոսիւն
որոյ
անուն
էր
Եսայիաս՝
աղաչէին
թեթեւացուցանել
զանուր
ծանրութեան
սակին
զոր
պահանջէր,
եւ
ոչ
ինչ
օգտէին.
զի
բարկութեան
տեառն
էր
տուեալ
ի
ձեռս
անողորմ
զազգ
քրիստոնէից:
Որոյ
անդէն
յղեալ
ընդ
կողմանս
կողմանս
աշխարհիս
պահանջողս,
եւ
տուեալ
հրաման՝
կրկին
քան
զոր
ըստ
ամին
պահանջէին՝
ի
միում
վայրկենի
հաւաքել.
եւ
կատարէր
հրամանն:
Իսկ
իբրեւ
այն
ի
գլուխ
ելանէր՝
վաղվաղակի
այլ
վտանգ
չարեաց
խորամանկէր
որդին
սատանայի,
եւ
տայր
կնիք
կապարեայ
դնել
յամենեցուն
պարանոցսն.
եւ
առ
մի
կնիք
պահանջէր
բազում
զուգայս,
մինչեւ
հասանել
մարդկան
ի
յետին
անանկութիւն
յանհամբեր
նեղութեանցն
առ
ի
չարաշուք
դահճէն:
