Տաղեր

Թւին հազար Հայոց ազգին,
Տասն եւ չորս թիւ է աւելին,
Թագաւոր մի կայր Թաճալ ազգին,
Որ Շահ Թահմազ անուն ասին:

Արեւելեան, արեւմտին,
Հարաւ, հիւսիս ի նա հային,
Շատ բարութիւն ի նա տեսին,
Որ վերացոյց զբաճ երկրին:

Բազում զօրօք եւ զօրային,
Նստեալ քաղաքն մեծ Ղազբին,
Նա թագաւոր է Արեւելին,
Որ է որդի Շահ Իսմայէլին:

Վաճառականքն որ եւ գային,
Ուրախութեամբ վաճառէին,
Ցնծան խոջայքն եւ զարդարին,
Որ չունին բաճ իւրեանց բեռին:

Բեռնօքն ամէն թարխան արին,
Որ չտան բաճ Թարվէզ քաղքին,
Շրվան բեռին Ստամբօլ տանին,
Մէկ օր հազար Շահ Թահմազին:

Աշխարհ ամէն միաբանին,
Տուղայ անեն Շահ Թահմազին
Դու հաստատ մնաս ի քո թախտին,
Մինչ ի գալուստ փեղամբարին:

Շաքի Շրվան ասեն տեղին,
Որ է արջեւ Դամուր Ղափին,
Եզտ ու Քաշան ղումաշ գործեն,
Բռնին տանին մէջ Ֆռանգին:

Քաղաք ասին Չին ու Մաչին,
Շինեալ Հուրմուզ ծովու միջին,
Վաճառականք անդ ժողովին,
Վասն սիրոյն այն մարգարտին:

Մարգարիտ ծովէն հանեն,
Վաճառականք առնուն տանին,
Սուլթանիա քաղաք ասեն,
Թարվէզն թախթ է Աջամին:

Նահչուան այնու ասեն,
Վասն Նոյեա գերեզմանին,
Խօյ եւ Սալմաստ, Անտէ Ճուտէ,
Վանայ քաղաք եզր ծովին:

Ռշտունեաց Նարեկացին,
Որ է առջեւ Կապուտկողին,
Բաղէշ, Յամիթ, Յուրֆայ գովին,
Որ է Յալապ` յարջեւ Շամին:

Արեւելեաց յԱրեւմտին,
Երուսաղէմ քաղաք մեծին,
Հոգիքն ամէն անդ ժողովին,
Որ դատաստանն է Քրիստոսին:

Շահն վերուց զբաջ երկրին,
Քրիստոս թողու զմեղքն նոցին,
Պայծառանայ արդար հոգին,
Մեղաւորաց դասքն մերժին:

Բանիս երգող Գրիգոր ասին,
Մեղօք լցեալ է միշտ հոգին,
Ով ոք ասեն զմեզ յիշեն,
Լուսով լցեալ իւրեանց հոգին:

Դարան մտնուր Գուրդու ձորին
Որ ի Օլքայ Փարիխանին,
Եպիսկոպոս Գրիգոր ասեն,
Որ նա որդի է գէշ մարդին: