Տաղեր

Յոյժ ցնծացեալ բերկրիմ կատարեալ սիրով,
Վասն ամէնայն բարութեանց Տեառն, որ մեր է,
Գոհութիւն աստուծոյ սրտիւ բոլորով,
Զի պայծառ, պարզ եւ լոյս հազարն, որ մեր է:

Ունիմք յոյս հաստատուն կայացեալ անխախտ,
Զոր որ սկսեալ սրբէ զսկզբնականն ախտ,
Այն է քրիստոնէյիցս աստուածաշնորհ բախտ,
Աւազանն է մաքուր եւ դրոշմն, որ մեր է:

Վերապատուեալ խորանս սրբոց սեղանին,
Համանման է վէրին ահաւոր բեմին,
Անդ զէնաւ գառն անմեղ բեւեռմամբ փայտին,
Պարծիմք պատարագաւ հաղորդն, որ մեր է:

Անսահման ի ծովէն ջուր քառավտակ,
Բղխեալ արբուցանէ զմեզ առհասարակ,
Եռեալք յակամբ բազմաւ հրաշագործ պսակ,
Աւետարանն է սուրբ եւ խաչն, որ մեր է:

Նազարէթ աջ եկեալ պետն Գաբրիէլ,
Աւետեաց սրբուհոյն զտէրն իմ Մանուէլ,
Ծնեալն ի քէն անմահ տիրէ զԻսրայէլ,
Հոգով, մարմնով Յիսուս երկու մայր, որ մեր է:

Ի նմանէ ելից զթերին մարգարէական,
Համբերելով խաչի մահու եւ թաղման,
Յարեաւ եւ համբարձաւ, գայ անդ միւս անգամ,
Երանի մեզ լոյս գերեզմանն, որ մեր է:

Սրովբէաճէմ տեղին հաշեալն յաստուծոյ,
Որ լոյսով հարմարեալ ցուցաւ Հոր մերոյ
Եւ նա դեզմամբ շինեաց զտաճար մեծարգոյ,
Կաթուղիկէն Էջմիածինն, որ մեր է:

Է անդ աստուածային գործ զարմանալի,
Հրաշ գերահանդէս յոյժ փափագելի,
Զի ծաղկունքն թարց հրոյ եփեալ իւղ լինի`
Աջով լոյսաւորչին մեռօնն, որ մեր է:

Էրանի հանապազ մեր Հայոց ազգին,
Լոյսն է լոյսաւորչին, վայ ուրացողին,
Որդիս տէր Գէորգեայ ԼԵՌՃ թուվականին,
Խնդամք արքայութիւն վէրինն, որ մեր է: