Տաղեր

Իմ գեղեցիկ, հրեշտակատիպ, լուսատեսիլ, եկ առ իս,
Չքնաղագեղ, զարմանալի, պայծառ պատկեր, եկ, առ իս,
Ե'լ ի զբօսանս ծանր նազով եւ ճեմելով, եկ առ իս,
Վճարք կենաց, քաղիչք հոգւոց, փեռեկտելով եկ առ իս:

Յաղթող հսկայաձեւ անձամբ քաջաց զարմէ ես միթէ,
Յորժամ շրջիս ահեղ գնացիւք, խոցես զմարդ ի սրտէ,
Չկարէ գալ ոք առաջի քո, որ ի բազմաց գովեալ է,
Ո'վ իմ խելաց տարացողն, եկ առ իս:

Ունէր ունիս թուխ եւ բարակ, տեսողաց սարսափելի,
Թող աչքն այն խաւարասցի, որ առ քեզ արատ հայի,
Ո՞վ չի սիրեր քեզ նման մարդն, ասա ինձ, ազնիւ հոգի,
Զիս հայրենեացս հառաչելով հրաժարողն, եկ առ իս:

Վայելչատիպ, կարի սպիտակ, կարմիր երես ծովային,
Ծինք մեծ եւ փոքր շարակարգեալ յաւէտ փառք ստեղծողին,
Որ շօշափէ զքեզ համարձակ` երանէ այն ձեռին,
Տիւ եւ գիշեր ի քէն զիս դու կարօտ պահող, եկ առ իս:

Աչեր կանթեղ, արփիածագ, իբր զլուսին ՚ւ արեգակ,
Պտուղն որպէս ակ մեծագին, բոցաճաճանչ շիկնագունակ,
Թարթափդ զմայլեալ թմրեցուսցէ զորդիս մարդկան բովանդակ,
Մտացս շփոթ եւ զկարծիս միշտ արկանողն, եկ առ իս:

Նուագ շրթանց բերանոյ քո լուեալ խելագարիմ ես,
Յորժամ ժպտիս բարբառելով, զիս կենաց իմոց հանես,
Այլ չեմ կարել ի քէն զատ կալ, պարզաբար ասեմ քեզ ես,
Իմ աչաց լոյսն, հոգւոյս հոգին եւ գլխոյս, եկ առ իս:

Ի քէն կարօտ զիս մի' թողուր, որով թախծեալ նուաղիմ,
Զմտաւ ածեմ զկերպ հասակ իմ, ես տոչորեալ խորովիմ,
Տուր ինձ հրաման, ո~վ նազելի, առնել քեզ զոր ինչ կամիմ,
Իմ շատ խոցոյս սպեղանի, այլեւ պարծանս, եկ առ իս:

Սարսեալ դողամ եւ ոչ կարեմ զաչս իմ առ քեզ համբառնալ,
Ի կեանս իմում անհնար է սիրով քով ինձ յագենալ,
Խնայեա զծառայս վասն արեւուդ եւ մի' թողուր իսպառ լալ,
Յոյս խնդութեան, տեղ բերկրութեան անձին իմոյ, եւ առ իս:

Է ինձ ըմբռն ամէն հերացդ յատկապէս երգ նոր ճառել,
Այլ եւ առնուլ ի յանկողնի, փափագմամբ ողջագուրել,
Յետ անցմանէ իմմէ կամիմ զքեզ յաստուծոյ յանձն առնել,
Որդիս տէր Գէորգեայ ասէ` Հոգւոյս բաժինն, եկ առ իս: