Տաղեր

Յանկարծակի մէկ մի տեսայ,
Բոլոր անձամբս զարհուրեցայ,
Ես ի յիմ մտիս հիացեայ.
Նազլու, ո՞ր մայր է զքեզ բերեր:

Ասի` Դարձիր ի յիս նայէ,
Քո մէկ նայիլդ զիս կու հալէ,
Զինչ որ հագնիս` քեզ վայել է.
Նազլու, ո՞ր մայր է զքեզ բերեր:

Այդ գեղեցիկ պօյդ, որ ունիս,
Քեզի հազար ծառայ, քան զիս,
Վարդ, մանուշակ ես ու նէրկիզ
Նազլու, ո՞ր մայր է զքեզ բերեր:

Կամար ընքվի ու թուխ աչեր,
Ճակատդ լայն, դեղձան մազեր,
Է՛յ, գեղեցիկ մոմէ մատներ.
Նազլու, ո՞ր մայր է զքեզ բերեր:

Փառք ու պատիւ քո ստեղծողին,
Որ զարդարեր է զտիպ քոյին,
Ամէն անձամբդ ես ահագին.
Նազլու, ո՞ր մայր է զքեզ բերեր:

Չօք շուքուր օլէ եարտանէ,
Սէնի եարթմիշ պիրտանէ,
Քիմ պուլուր սանայ մահանէ,
Հանկի՞ անայ տօղտու սէնէ:

Կեօզէլլէր իչինտէ մէլէք,
Սէն էյլէտին պէնի հէլէք,
Սէնի պակայ ղօյմազ ֆէլէք.
Հանկի՞ անայ տօղտու սէնէ:

Խեւ Կաֆացուն խելքն գնաց,
Որ զայս սիրու բաներս ասաց,
Նա քո սիրուդ հասրէթ մնաց.
Նազլու, ո՞ր մայր է զքեզ բերեր: