Տաղեր

Է՛, գեղեցիկ պատկեր մաքուր,
Քան զմարդասպան զալըմ քեաֆուր,
Զիս երեր պահեցիր անդուր.
Զիս ի քո սէրդ վառեցիր:

Նոր էր եղեր յառաւօտուն,
Այլվի ընկայ կրակ սիրուն,
Զիմ սրտիկս լափեցիր դուն.
Զիս ի քո սէրդ վառեցիր:

Երբ տեսայ, երեսն էր ծածուկ,
Յետ էբաց, կու նայէր գաղտուկ,
Այլ չի կայ հնցկուն աղէկուկ,
Մարդն առանց կրակ կու վառես:

Թէ կու սիրես սրտէ զԱստուած,
Զքոյ լոյս երեսդ ի յետ բաց,
Քանի՞ պահես երեր ու լաց.
Զիս ի քոյ սէրդ վառեցիր:

Տաղլար պաշի տութտի դուման,
Ղարիպ կեօնլիւլ օլտու եաման,
Պօյի ուզուն սէլվի րէվան,
Պէնի էշք օտունայ եաքտան:

Լեռներուն գլուխն է մշուշ,
Ես զքեզ կու տեսնում յուշ-յուշ
Քան զբամբակ ճերմակ քնքուշ,
Զիս ի քոյ սէրդ վառեցիր:

Ոնց որ տեսայ, զահնտեցայ,
Սակաւ խելացս թափեցայ,
Ան օրն ինձի խաւար պատեց,
Որ քեզի դէմ հանդիպեցայ:

Եկար անցար զէտ ծովային,
Շատ սիրոյ տէրք զքեզ նային,
Եւս առաւել Խեւ Կաֆացին,
Որ ի քոյ սէրդ վառեցիր: