60.
Եւ
ապա
յետ
այնորիկ
հրաժարեալ
ի
նոցանէ
գնալ
ի
կողմանս
Աղուանից,
եւ
երթեալ
իջանէր
յաշխարհն,
եւ
հասեալ
ի
թագաւորական
տեղիսն՝
տեսանէր
զսուրբ
եպիսկոպոսն
Աղուանից,
որում
անուն
Երեմիա
կոչէին.
եւ
զնոցին
թագաւոր՝
որում
Արսուաղէն
անուն,
ամենայն
ազատաւք
հանդերձ,
որոց
առաւել
հպատակութեամբ
ընկալեալ
վասն
անուանն
Քրիստոսի։
61.
Ապա
հարցեալ
ի
նոցանէն՝
առաջի
եդեալ
վասն
որոյ
եկեալն
էր.
եւ
նոցա
երկոցունց
զուգացելոց,
եպիսկոպոսին
եւ
թագաւորին,
յանձն
առեալ
դպրութեանն
հնազանդելոյ՝
տային
հրաման
ի
գաւառաց
եւ
ի
տեղեաց
իշխանութեանն
իւրեանց
բազմութիւն
մանկանց
յարուեստ
դպրութեանն
ածել
եւ
գումարել,
ըստ
արժանաւոր
եւ
պատեհ
տեղեաց
դասս
դասս
դպրաց,
եւ
ռոճիկ
կարգել
ի
դարմանս։
62.
Իսկ
իբրեւ
հրամանն
այն
արդեամբք
եւ
գործովք
յանկ
ելանէր,
ապա
այնուհետեւ
երանելւոյն
Երեմիայի
եպիսկոպոսի
ի
ձեռն
առեալ
վաղվաղակի
զաստուածային
գրոց
թարգմանութիւնս
ի
գործ
արկանէր։
Որով
անդէն
յական
թաւթափել
վայրենամիտ
եւ
դատարկասուն
եւ
անասնաբարոյ
աշխարհն
Աղուանից՝
մարգարէագէտք
եւ
աստուածածանաւթք
եւ
աւետարանաժառանգք
լինէին
եւ
ամենայն
աւանդելոցն
Աստուծոյ
ոչ
իւիք
անտեղեակք։
Դարձեալ
առաւել
եւս
երկիւղածն
յԱստուծոյ,
արքայն
Աղուանից,
միամիտ
փութով
հրաման
տայր
սատանայակիր
եւ
դիւամոլ
ազգին՝
սաստիւ
թափել
զերծանել
յունայնավար
հնացելոցն
սնոտիագործ
պաշտամանցն
եւ
հնազանդ
լինել
ամենահեշտ
լծոյն
Քրիստոսի։
63.
Եւ
յորժամ
զայն
եւս
արարեալ
հաւասարութեամբ
եւ
լցեալ
զպիտոյսն
իւրեանց
եւ
զկամացն
յաւժարութիւն,
ձեռնտու
եւս
եղեալ
նմա
սրբամատոյց
վարդապետութեանն
ի
Բաղասական
կողմանս՝
սրբոյ
եպիսկոպոսին,
որում
Մուշեղ
կոչէին,
հրաժարէր
ապա
ի
թագաւորէն
եւ
յեպիսկոպոսէն
եւ
յամենայն
եկեղեցւոյն
Աղուանից։
Եւ
զոմանս
յիւրոց
աշակերտացն
վերակացուս
կողմանցն
կացուցանէր
հանդերձ
ոմամբ
քահանայիւ
արքունական
դրանն,
որում
անունն
Յովնաթան
կոչէին.
որոյ
բազում
յաւժարութիւն
ի
վարդապետութենէն
էր
գտեալ։
Եւ
յանձն
առնելով
զնոսա
եւ
զանձն
ամենապահ
շնորհացն
Աստուծոյ,
խաղացեալ
գնայր
ի
կողմանցն
Աղուանից
անցանել
յաշխարհն
Վրաց։
