Վարք Մաշտոցի

81. Յետ այսորիկ դէպ լինէր նովին ճշմարտութեամբ երանելւոյն Սահակայ, լցեալ աւուրբք, երկայն ժամանակաւք, եւ վայելեալ աստուածաբեր պտղոցն բարութեամբք, յառաջնումն ամի Յազկերտի, որդւոյ Վռամայ, թագաւորի կացելոյ Պարսից աշխարհին, ի Բագրաւանդ գաւառի ի գիւղն Բլորոցաց, ի կատարել ամսեանն Նաւասարդի, որպէս եւ զաւր ծննդեան երանելւոյն զնոյն յիշէին, յերկրորդ ժամու աւուրն, ի պաշտաման անուշահոտ իւղոյն, հանդերձ աստուածահաճոյ աղաւթիւք ծերունւոյն զհոգին ի Քրիստոս աւանդեալ, հայեցեալ ի բան մարգարէին որ ասէն՝ «Ի ձեռս քո աւանդեմ զհոգի իմե։ Եւ երանելւոյն Ստեփանոսի, որ ասէն՝ «Տէր Յիսուս ընկա՛լ զհոգի իմե։ Ըստ նմին աւրինակի եւ նորա ապսպրեալ զանձն եւ զմնացեալսն ամենապահ շնորհացն Աստուծոյ։

82. Զոր եւ առեալ վաղվաղակի ամենայն հանդերձանաւք ձեռասուն աստուածասէր պաշտաւնէիցն իւրոց, որոց գլխաւորին Երեմիա անուն ճանաչէր. այր սուրբ եւ բարեպաշտաւն, հանդերձ աստուածասէր իշխանակնաւ միով, որ անուանեալ կոչէր Դուստր, որ էր կին Վարդանայ, զոր ի վերոյն յիշեցաք։ Եւ բազում ամբոխից ժողովոց բարձեալ զսուրբն սաղմոսիւք եւ աւրհնութեամբ եւ հոգեւոր բարբառով, յետ սակաւ ինչ աւուրց ընդ տիւ եւ ընդ գիշեր ի Տարաւն գաւառ հասուցանէին մինչ ի բուն իսկ գիւղն յԱշտիշատ։ Եւ անդ ի մարտիրոսական խորանին, յարկեղ սրբոցն, հանդերձ ամենայն անուշահոտ խնկովք եդեալ եւ կնքեալ քրիստոսական կնքովն, եւ զաւրինաւոր յիշատակն ի վերայ կատարեալ, այնուհետեւ յիւրաքանչիւր [տեղիսն] դառնային։ Զորոյ եւ նոյնպէս ամի ամի գումարելովք ժողովովք ի նմին ամսեան զնորին յիշատակն տաւնախմբէին։