Տաղեր

Սիրտս ի փորս դողար վախուս,
Ձեռուիս ի բան չերթար յահուս,
Թէ ինչ ճուապ տի տամ պապուս,
Որ կորուսեր եմ զչախուս:

Խիստ զօրաւօր էր ու ձայնեղ,
Մեծ-մեծ խիար կտրէր մէկ հեղ,
Չի գնացի ես ի յայլ գեղ,
՚Ւ ոչ ի ծոցուս հանի ի տեղ:

Չախուս ունէր աղէկ ատապ,
Հետ ինձ կենար զօրն առանց կապ,
Գինով արին ու տուին ի խաբ,
Լուկ ձգեցին զչախուս ի յափ:

Չախուս կու տար ինձի խրատ,
Թէ չոր հացէն կացիր ի զատ,
Գիտեմ, որ խէր չանէր ակռատ,
Համան մուննաթ բառնան վրադ:

Կակուղ լօշեր լինի, տաք հաց,
Ուրախացիր, զերեսդ բաց,
Խրատ, քարոզ տուր տանտիկնաց,
Եղով ճմռեն զինքն ի հետրաց:

Զերդ որ երթանք հարկ ու մէճլիս,
Չախուս ասէր գաղտուկ ի յիս.
Աղէկ պատառն որ նկատիս,
առանց ինձի ձեռք չի տանիս:

Խիստ ատապով տաշէր չոր միս,
Քաջալերէր ՚ւ յորդորէր զիս,
Զգաւաթն ի լիք տայր ի յափիս.
Կեր ու խմէ, հանգչի հոգիս:

Չախուս ունէր զնճիլ երկան
Եւ իւր կոթիկն էր չոր կուռկան,
Գէր-գէր ապուխտն առջեւն որ գան,
Ինքն կտրէ երկա~ն, երկա~ն:

Չախուս ի հետս էր խիստ գթով,
Բարի խրատ կու տար սիրով,
Թէ. Մի՛ նստիր ի մարդու քով,
Որ կշտանաս քիչ մի հոգով:

Խեղճս կու գայ, ակռայ չունիս,
Անեփ մսի որ հանդիպիս,
Ագահութեամբ ի կուլ տանիս,
Փակչի պօղազդ, լինիս ճառիս:

Չախուս ի հետս էր խիստ սիրուն,
Երբ որ երթանք ի յայլոց տուն,
Համան տեսնուր զմիսն եփուն,
Չթողուր տանի զձեռքս ի մածուն:

Քանց զվարդապետ էր իմ չախուս,
Զօրն խրատ տայր ծխերուս.
Երբ տնօրհնէք գայ տօներուս,
Տապկած ձկներ բերէք տիրուս:

Չախուս ասաց. Իմ տէրն դու,
Զիս մի՛ ցուցնէր ամէն մարդու,
Պատրաստ պահէ զքեզ ի գինու,
Այլվի չտաս գողնալ նորու:

Երգս է գրած Մարտիրոսի,
Չախուս աշըխ էր չոր մսի,
Հարսնիք տարան ի նոր փեսի,
Խէր չտեսայ, քանց կորուսի:

Աստուած ինձ քաղցր էր ՚ւ ողորմած,
Զչախուս գտվաւ, չելաւ ձեռաց,
Այլոք ուտեն հազար իրաց,
Տեսնու, դողայ սիրտս ի դիմաց:

Չախուս ասէր. Խիստ մի՛ հոգար,
Ուրախացիր երբ որ գտար,
Մինչ ի յուլիս ունիս դիժար,
Որ կերցնեմ մեղրով խիար:

Չախուս համեստ խօսէր սիրով,
Հետ տանտիկնաց նստէր ի քով,
Քարոզ, խրատ կու տայր յոլով.
Մեղրիկ բերէք կաթին սերով:

Ոչխարի միս լինի փուշտայ
Ու տաքտեղով շինած քուֆտայ,
Նստի յեզերն յորդորէ զնա.
Տուր գաւաթիկ մ այլ ի վերայ:

Գեղին էրէց ժամանակաց,
Մտկաց ասէր յամէն իրաց,
Չլինի յառջին բերէք չոր հաց,
Ձեռք չի տանիր ի յամօթնաց:

Ի յընթեռնուլն Սաղմոսիս,
Տամ տուողին շատ ողորմիս,
Երկու օրիկ որ թարկեց զիս,
Յակռաս չընկաւ ճնճղուկ մի միս:

Յաշխարհս այլ խենթ չկայ քան զիս,
Հաւաս կալայ անգէտ բանիս,
Ծիծղան մարդիք, նախատեն զիս,
Քանի նստին ի մեծ մէճլիս: